Αναγέννηση της φύσης

Εγχείρημα: Δημιουργία ενός «Κήπου της Φύσης»
Επιστροφή της φύσης στην αρχική της κατάσταση.

Το αποτέλεσμα της αναγέννησης της φύσης με την παρούσα μέθοδο που αυξάνει τη γονιμότητα και τη βιοποικιλότητά της, είναι ένα μοναδικό οικοσύστημα εκατοντάδων ειδών φυτών εκπληκτικής αίγλης, άφατης ομορφιάς, διαρκώς αυξανόμενης γονιμότητας, που μπορεί να μας θρέψει και να εκπληρώσει όλες τις ζωτικές μας ανάγκες. Το έργο της επιστροφής της φύσης στην αρχική της μορφή δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ στο παρελθόν επειδή δεν υπάρχουν ακόμα οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Σε αυτό αποσκοπεί αυτό το εγχείρημα. Να παρέχει τα κατάλληλα εφόδια, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να εμφανιστούν, να αποκαταστήσει την οικολογική ισορροπία και να ωφελήσει άμεσα αυτούς που θα ζήσουν σε αυτό.
Η μέθοδος της αναδημιουργίας του είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων έρευνας και δώδεκα χρόνια πειραματισμού σε έξι διαφορετικά κτήματα στην Ελλάδα και στην Κόστα Ρίκα. Οι διαφορετικές τεχνικές που εφαρμόζονται μελετήθηκαν προσεκτικά κι έχουν αναβαθμιστεί. Το αποτέλεσμα είναι κάτι εντελώς νέο, καινοτόμο και διαφορετικό από άλλες μεθόδους. Ο συνδυασμός τους φέρνει διαφορετικά αποτελέσματα.

Ως εκ τούτου στο εγχείρημα περιλαμβάνεται και ότι αφορά την εγκατάσταση ατόμων σ’ αυτόν τον «Κήπο της Φύσης».
Αυτό το άρθρο εστιάζεται αποκλειστικά στην βελτίωση του φυσικού μας περιβάλλοντος το οποίο λόγω της φθαρτής του υπόστασης έχει δευτερεύουσα σημασία σε σύγκριση με τη πορεία της φυσικο -ψυχο-πνευματικής μας υπόστασης ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΟΥΣΙΑ. Επειδή αυτή η πορεία μας προετοιμάζει για να δράσουμε κατάλληλα ως προς τη Φύση, γι αυτό και πρέπει να της δώσουμε την πρέπουσα σημασία.

Περίληψη.
Όσο περισσότερο βαδίζει κανείς στο μονοπάτι ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΟΥΣΙΑ, τόσο περισσότερο δύναται να συντονιστεί με τη φύση με ένα λεπτοφυή τρόπο. Αυτός ο «συντονισμός» ενεργοποιεί το «χέρι» (green thumb, κάτι που υπάρχει σε πολλούς σε λανθάνουσα κατάσταση), αυξάνει την κατανόηση για το πώς λειτουργεί η φύση και αφυπνίζει ένα «έμφυτο ταλέντο», μια «αρμονική αιθέρια σχέση» με τη λεπτοφυή ενέργεια της φύσης.
Είναι αποδεδειγμένο πως οι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν τη φύση με θετικό ή αρνητικό τρόπο, επομένως είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε έναν παράδεισο ή μια έρημο. Η εσωτερική αρμονία καθώς εκπέμπεται προς τα έξω, επηρεάζει τους άλλους, τα ζώα και τη φύση. Με αρνητικό τρόπο εννοώ επίσης την βιολογική ή χημική καλλιέργεια με την οποία μπορεί να παράγουν ένα προϊόν μεγάλο και ωραίο χωρίς κανένα ψεγάδι αλλά αφ’ ενός να μην έχει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά ή να περιέχει δηλητήρια κι αφ’ ετέρου για να παραχθεί να καταστρέφει αργά τη φύση, κάτι που δεν διακρίνεται με το μάτι. Η αργή ή γρήγορη καταστροφή της φύσης συνεπάγεται εξάλειψη του ανθρώπινου γένους. Μόνο με μια μέθοδο που κάνει τη φύση καλύτερη από πριν, υπάρχει ελπίδα.
Πρακτικά βήματα υλοποίησης: Στην περιοχή που θα αναπτυχθεί το οικοσύστημα, ξεκινάμε με λίπανση του εδάφους με φυσικά βελτιωτικά. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τις αρχές της φυσικής καλλιέργειας του Masanobu Fukuoka, αυξάνουμε τη βιοποικιλότητα, σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία σπόρων σε σβόλους αργίλου που προστατεύουν τους σπόρους. Σπέρνουμε πρώτα σπόρους φυτών που θα βελτιώσουν το έδαφος και στη συνέχεια σπόρους 300 ή περισσότερων διαφορετικών ειδών, κοινών και άγριων, βρώσιμων ή μη, δέντρων, αναρριχόμενων φυτών, θάμνων, πολυετών και μονοετών φυτών. Έτσι, η φύση είναι που αποφασίζει ποιος σπόρος θα φυτρώσει, τι θα αναπτυχθεί, πότε και πού.
Καθώς όλα αναπτύσσονται, το μικροκλίμα της περιοχής αλλάζει και αυξάνεται η γονιμότητα και η αντοχή σε αντίξοες κλιματικές συνθήκες, παράσιτα και ασθένειες. Στο ξεκίνημα θέλει πολλή προσπάθεια, αλλά μετά από επαναλαμβανόμενες σπορές για κάποια χρόνια, εκτός από το σποραδικό πότισμα και την εφαρμογή κάποιων έξυπνων τεχνικών, θέλει ελάχιστη φροντίδα, όπως το κόψιμο των ξερών κλαδιών που αφήνουμε στο έδαφος να σαπίσουν.
Όσον αφορά τον εμπλουτισμό του εδάφους, καλύπτουμε το έδαφος μερικώς ή ολικώς με οργανική ουσία (mulch) φυτικής ύλης που παράγεται επί τόπου ή/και μεταφέρεται εκεί, φτιάχνουμε κομπόστ, χρησιμοποιούμε τη δική μας καλλιέργεια μικροοργανισμών (μυκελίων και ενδημικών), ιχνοστοιχείων (Όρμους που είναι μονο-ατομικά στοιχεία από τη θάλασσα), ορυκτές σκόνες και βιοκάρβουνο (άνθρακας σαν σφουγγάρι που αποικίζεται από μικροοργανισμούς). Τα διασκορπίζουμε παντού ή/και τα ανακατεύουμε με νερό και τα ψεκάζουμε. Έτσι το έδαφος λαμβάνοντας μια φυσική ώθηση σε συνδυασμό με τη σπορά, γίνεται γόνιμο αρκετά γρήγορα, τα φυτά μας μεγαλώνουν αρκετά υγιή κι έτσι θα έχουμε άφθονη τροφή και θα ικανοποιούνται όλες μας οι ανάγκες.
Το παρακάτω άρθρο αναφέρεται στα εύκρατα κλίματα. Για τα τροπικά και τα υπόλοιπα κλίματα υπάρχουν κάποιες διαφορές. Στο τέλος βρίσκονται τα στοιχεία επικοινωνίας μου για περαιτέρω πληροφορίες.

Μια απεικόνιση της διασύνδεσης μεταξύ όλων των μορφών «ζωής» σε ένα τέτοιο οικοσύστημα.
Τέτοια οικοσυστήματα σαν αυτά στα οποία γίνεται αναφορά εδώ, σχεδόν δεν έχουν απομείνει στη γη όπως αναφέρω σε ένα κεφάλαιο για τον Αμαζόνιο παρακάτω. Έχουν πειραχτεί τα περισσότερα από τον άνθρωπο, άλλα λίγο κι άλλα πολύ. Η φύση δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουν τα μάτια μας. Υπάρχουν λεπτοφυείς ενεργειακές οντότητες που βασιλεύουν στο συλλογικό αιθερικό σώμα των φυτών και των δέντρων, τα λεγόμενα στοιχειακά της φύσης, που δρουν στο οικολογικό περιβάλλον του πλανήτη μας διασφαλίζοντας την τέλεια λειτουργία του φυτικού βασιλείου με γήινη και κοσμική σοφία. Δυστυχώς στην εποχή μας αποχωρούν λόγω της υπερβολικής ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον. Στη δική μας περίπτωση, επειδή εργαζόμαστε σε ένα λεπτό επίπεδο, θα είναι οι συνεργάτες μας από την αρχή στο οικοσύστημα που θα δημιουργήσουμε και στη συνέχεια θα επωφεληθούμε από την παραμονή τους εκεί.
Η σχέση όλων στο φυτικό και ζωικό βασίλειο είναι αρκετά πιο περίπλοκη από αυτό που περιγράφεται εδώ. Πέρα από την ανάγκη των φυτών για φως, αέρα, νερό, πηγή τροφής, χώρο και βέλτιστη θερμοκρασία για να ζήσουν και να αναπτυχθούν, όταν είναι πολλά όπως σε ένα δάσος μεγάλης βιοποικιλότητας, κάθε φυτό και δέντρο συμβάλλει στη συνολική υγεία όλων των ειδών και με τη σειρά του υποστηρίζεται από τα υπόλοιπα σε στιγμές ανάγκης. Μπορούμε να συγκρίνουμε ένα τέτοιο οικοσύστημα με τα πενήντα εκκατομύρια στρέμματα μονοκαλλιέργειας, που καλλιεργεί ο άνθρωπος μέσα στα δηλητήρια που παράγουν αυτό που αποκαλούμε τροφή;
Τα φυσικά εδάφη είναι γεμάτα ζωή. Περιέχουν μια απίστευτη ποικιλία από μικροσκοπικά βακτήρια, μύκητες και άλλους οργανισμούς. Μια χούφτα χώμα μπορεί να περιέχει δεκάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη. Κάθε είδος συμβάλλει με τον τρόπο του στην υγεία του δάσους, όπως οι μύκητες μυκηλίου, που είναι τα «καλώδια» του δικτύου επικοινωνίας μεταξύ των εκτεταμένων ριζικών συστημάτων όλων των δέντρων και των φυτών μέσω των οποίων ανταλλάσσουν ουσίες, επικοινωνούν και αλληλοβοηθούνται σε καιρό ανάγκης.
Ένα φυσικό δάσος αποτελείται από επτά επίπεδα: το ψηλό επίπεδο (η κόμη των ψηλών δέντρων), το χαμηλότερο επίπεδο (η κόμη των μικρότερων δέντρων), κι ακόμα χαμηλότερα οι θάμνοι και τα πολυετή ψηλά φυτά, κοντά στην επιφάνεια του εδάφους όλα τα μικρά φυτά, εδαφοκάλυψη (όπως το τριφύλλι και οι φράουλες), υπόγεια η ριζόσφαιρα-ρίζες, κόνδυλοι και βολβοί και τέλος τα  αναρριχώμενα όπως τα αμπέλια.
Το πρώτο, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες του δάσους, είναι τα ψηλά δέντρα που επισκιάζουν την κατώτερη βλάστηση προστατεύοντάς την από τον έντονο ήλιο. Οι ρίζες τους διεισδύουν βαθιά στο υπέδαφος, αντλώντας θρεπτικά συστατικά στην επιφάνεια. Είναι επίσης αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη ικανότητα να προκαλούν βροχή (βλ. παρακάτω). Τελικά, καθώς πεθαίνουν και αποσυντίθενται, γίνονται τροφή για τα φυτά των κάτω επιπέδων. Με τη σειρά τους, τα χαμηλότερα δέντρα μαζί με τους θάμνους και μια ποικιλία από πολλά είδη φυτών, άγρια χόρτα, βότανα, μανιτάρια και βρύα, προστατεύουν τη βάση των ψηλότερων. Καθώς τελειώνει ο κύκλος τους, πεσμένα φύλλα, υπόγειες ρίζες, μίσχοι, κλαδιά και πεσμένοι κορμοί, καθώς και σκουλήκια, έντομα, περιττώματα και πτώματα ζώων και εντόμων, δημιουργούν άφθονη οργανική ύλη η οποία με τη συνεκτική της δομή συγκρατεί το νερό της βροχής σαν σφουγγάρι. Καθώς αποσυντίθενται, διασπώνται από μικροοργανισμούς οι οποίοι επίσης μετατρέπουν τα ανόργανα μέταλλα (ιχνοστοιχεία) σε οργανικά, τα μόνα που μπορούν να απορροφηθούν από τα φυτά.
Επίσης στη Φύση συμβαίνουν κι άλλες αρμονικές αλληλεπιδράσεις, κάποιες από τις οποίες έχουν ανακαλυφθεί και άλλες όχι. Π.χ. τα φυτά μοιράζονται τις ιδιομορφίες τους με τα άλλα είδη όπως αυτά που έχουν αγκάθια μοιράζονται την ικανότητα αυτή που έχουν να προστατεύονται και μ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύουν την προστατευτική ικανότητα των άλλων.
Έτσι λοιπόν όλα συμβάλλουν στις διαδικασίες που απαιτούνται για την τέλεια λειτουργία αυτού του οικοσυστήματος.
Μόνο που στην εποχή μας λόγω των πολλαπλών αντιξοοτήτων τριγύρω μας, το οικοσύστημα μπορεί να βελτιωθεί μόνο του με την πάροδο του χρόνου μόνο εάν αυτό υπήρχε σε κάθε γωνιά της γης, σταματούσε ο άνθρωπος να βιάζει τη φύση και παράλληλα της επέτρεπε να αναγεννηθεί, όπως και ο ίδιος με την εσωτερική του υπέρβαση.
Τα πέντε αυτούσια στοιχεία, η αρχική δομή των πάντων, πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία για να αναπτυχθεί αρμονικά το φυτικό βασίλειο. Για παράδειγμα, υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ της βλάστησης και της βροχής. Τα δέντρα λειτουργούν σαν κεραίες που μαγνητίζουν τη βροχή. Όταν επηρεάζονται από την ξηρασία, εκπέμπουν εξαιρετικά κολλώδεις βιογενείς πτητικές οργανικές ενώσεις που προσελκύουν υδρατμούς που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα σχηματίζοντας σταγόνες και έτσι προκαλώντας βροχή. https://www.youtube.com/watch?v=VGurBZ0b6nI&t=269s
Παρομοίως συμβαίνει με τον αέρα, τη γη και τον ήλιο το στοιχείο της φωτιάς. Το πέμπτο στοιχείο του αιθέρα σχετίζεται με τα στοιχειακά που αναφέρθηκαν προηγουμένως και τη λεπτοφυή μας σχέση με τη φύση. Για να είμαστε σε ισορροπία με το αιθερικό στοιχείο, πρέπει να υπάρχει τάξη, καθαριότητα, ο νους μας να είναι κενός από νοητικές κατασκευές και να έχουμε ένα ισχυρό και καθαρό αιθερικό σώμα.
Ακολουθούν σύνδεσμοι στα Αγγλικά: Δείτε αυτό το άρθρο: https://upliftconnect.com/trees-talk-to-each-other-in-a-language-we-can-learn/
αυτό https://www.youtube.com/watch?v= lDehr7JpyP8
και αυτό: https://www.smithsonianmag.com/science- nature / the-whispering-trees-180968084 /
Ένας νευροβιολόγος φυτών, ο Stefano Mancuso, λέει ότι τα φυτά έχουν προσωπικότητα, ανταλλάσσουν πληροφορίες, αλληλεπιδρούν με τα ζώα, έχουν στοχευμένες στρατηγικές για επιβίωση, κοινωνική ζωή και κάνουν βέλτιστη χρήση των ενεργειακών πόρων.  www.theflorentine.net/2019/09/03/mancuso-power-plants/
Και σε ένα ακόμη πιο λεπτό επίπεδο: http://www.markopogacnik.com/

Η πρώτη εμφάνιση των αρχαίων οικοσυστημάτων.
Η φύση ακολουθεί κύκλους μεγάλης γονιμότητας και σταδιακής υποβάθμισης από φυσικά και ανθρωπογενή αίτια, καταλήγοντας σε μια εποχή των παγετώνων που ακολουθείται ξανά από μια περίοδο γονιμότητας και ούτω καθεξής. Βρισκόμαστε τώρα στο τέλος μιας τέτοιας περιόδου γονιμότητας και είτε ως ανθρωπότητα θα αφήσουμε τα πράγματα να προχωρήσουν σε πλήρη κατάρρευση χωρίς να επέμβουμε είτε θα ενεργήσουμε για να επαναφέρουμε τη φύση στην αρχική της γονιμότητα όπως ήταν αμέσως μετά την Εποχή των Παγετώνων. Μέχρι τώρα το μόνο που κάνουμε είναι να επισπεύδουμε την κατάρρευση.
Για να αντιστραφεί η κατιούσα πορεία, επειδή αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι του πάζλ,  θα πρέπει η ανθρωπότητα να φτάσει σε γνωσιακή ωριμότητα, ζώντας αρμονικά σε όλες τις πτυχές της ύπαρξής της. Η αναγέννηση της φύσης εκδηλώνεται όταν η αφυπνισμένη εσωτερική μας κατάσταση αντανακλάται σ’ αυτήν.
Τι συμβαίνει κατά την Εποχή των Παγετώνων: Οι παγετώνες συνθλίβουν τα πετρώματα στο μανδύα της Γης και οι άνεμοι φυσούν την ορυκτή σκόνη που προκύπτει, διασκορπίζοντάς την παντού. Καθώς τα ηφαίστεια εκρήγνυνται, εκτοξεύουν ορυκτά βαθιά μέσα από τη Γη και ορμητικά ποτάμια σχηματίζουν προσχώσεις σε κοιλάδες πλούσιες σε ιχνοστοιχεία, όπως πυριτικά πετρώματα στα οποία υπάρχει ένα ευρύ φάσμα έως και εκατό ιχνοστοιχείων που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία γόνιμων εδαφών.
Έτσι, στην περίοδο που ακολούθησε την εποχή των παγετώνων, κάθε τοποθεσία με τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες γέμισε με ζούγκλες/δάση μεγάλης ποικιλίας φυτών, με δέντρα ύψους άνω των 100 μέτρων (το ψηλότερο δέντρο σήμερα έχει ύψος 140 μέτρα) και με πολλά άγρια βρώσιμα είδη. Εκείνη την εποχή, το σχεδόν γυμνό ελληνικό τοπίο σήμερα, καλύπτονταν από πυκνά δάση μεγάλης βιοποικιλότητας όπου ζούσαν λιοντάρια και άλλα μεγάλα θηρία. Επίσης, το κλίμα ήταν πολύ πιο ήπιο, καθώς η πυκνή βλάστηση ομαλοποιούσε τις ακραίες θερμοκρασίες προκαλώντας βροχοπτώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους χωρίς ακραίες πλημμύρες και ξηρασία. https://www.remineralize.org

Φυσικός εμπλουτισμός του εδάφους.
Η αναγέννηση της φύσης ξεκινά από το έδαφος. Για να διατηρηθεί η ζωή που υπάρχει σε αυτό, πρέπει πάντα να καλύπτεται από φυτά και δέντρα που το προστατεύουν από τον καυτό ήλιο και δημιουργούν με την αποσύνθεση των νεκρών ιστών τους μια σπογγώδη δομή που επιτρέπει την απορρόφηση και συγκράτηση του νερού. Όπως και στο παρελθόν, το καλύτερο έδαφος είναι πλούσιο σε ιχνοστοιχεία και οργανική ουσία με πολλούς γαιοσκώληκες και μικροοργανισμούς που βοηθούν στην αποσύνθεσή του και συμβάλλουν στην κατασκευή της δομής του εδάφους.
Όλες οι διαδικασίες που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη υγιών φυτών και δέντρων εξαρτώνται από ένα υγιές έδαφος.
Ωστόσο, τα περισσότερα εδάφη είναι πολύ υποβαθμισμένα λόγω της καταστροφής του οικοσυστήματος με την υλοτόμηση, βοσκή ζώων και με τη συμβατική γεωργία που χρησιμοποιεί χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα και καταστρέφει την πορώδη δομή του εδάφους με το όργωμα και το φρεζάρισμα.
Η λύση που προσφέρει η φυσική καλλιέργεια του Φουκουόκα προσφέρει μια λύση γι’ αυτό, για να αναγεννηθεί είναι η φυσική αναγέννηση του έδαφους σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία φυτών που εμπλουτίζουν το έδαφος με την ετήσια αποσύνθεση των ριζών τους και του υπέργειου τμήματός τους. Αυτό είναι όμως μια πολύ αργή διαδικασία. Επειδή ζούμε τώρα σε άλλους ρυθμούς και είναι άμεση η ανάγκη αναγέννησης της φύσης, εάν έχουμε χρόνο, ενέργεια και πόρους, μπορούμε να επιταχύνουμε τη διαδικασία προσθέτοντας στο έδαφος βελτιωτικά όπως: οργανικό επίστρωμα/mulch που είναι οργανική ύλη στην επιφάνεια του εδάφους, κομπόστ αναμεμειγμένο με βιοκάρβουνο, δικό μας μείγμα παρθένου εδάφους με καλλιέργειες μικροοργανισμών,  Ormus  (μονοατομικά θαλάσσια ιχνοστοιχεία που φτιάχνουμε μόνοι μας), ορυκτές σκόνες κλπ. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε το ίδιο και στους σβόλους που φτιάχνουμε για σπορά.  Από όλες τις ορυκτές σκόνες η καλύτερη είναι από παραμαγνητικές πέτρες που απορροφούν φωτόνια από τους κεραυνούς, οι οποίες, όταν αναμειγνύονται με κομπόστ, η εκπομπή φωτονίων αυξάνεται εκατό φορές. Παρ’ όλα αυτά όμως υπερέχει το Όρμους που έχει όλα τα ιχνοστοιχεία και μάλιστα στην ίδια αναλογία με το αίμα μας. Μπορούν να προστεθούν κι άλλα βελτιωτικά, αλλά πρέπει να είναι φυτικής ή ορυκτής προέλευσης και να μην απαιτούν πολλή ενέργεια για να παραχθούν.
Σε ό,τι κάνουμε, πρέπει να μιμούμαστε τη Φύση.
Παραδείγματος χάριν δεν υπάρχει ούτε ένα άγριο δέντρο στη γη που να μεγαλώνει με κοπριά, επομένως δεν χρησιμοποιούμε ζωικά προϊόντα για λίπανση.
https://www.remineralize.org/2012/11/regenerative-veganic-gardening,
Εκτός από τα βελτιωτικά, υπάρχουν κι άλλες μέθοδοι αύξησης της ενέργειας του εδάφους και των φυτών. Για παράδειγμα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ιερή γεωμετρία, δονήσεις ή κρύσταλλα και πολύτιμους λίθους. https://blog.gardeningknowhow.com/trends/using-crystals-and-gemstones-in-the-garden/ Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την παρούσα μέθοδο για την δημιουργία του «Κήπου της Φύσης»
Μερικοί σύνδεσμοι ακόμη:
https://www.smilinggardener.com/collection/compost-tea/
και http://store.algaeaqua.com/ https://www.bloomthedesert.com/soil-overview  Καταπληκτικός ιστότοπος με περισσότερες πληροφορίες.
https://www.soilfoodweb.com/how-it-works/  Έξι κινούμενα σχέδια για να μάθετε πώς λειτουργεί ο θρεπτικός ιστός του εδάφους.
https://theconversation.com/to-restore-our-soils-feed-the-microbes-79616  Το έδαφος είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
Η καλλιέργεια μας της μικροβιακής ζωής είναι γεμάτη από βακτήρια, μύκητες, μικροοργανισμούς κλπ.
Η σκόνη των πετρωμάτων (ηφαιστειακή, γρανίτης, ατταπουλγίτης, ζεόλιθος κλπ.) δημιουργεί γόνιμα εδάφη με την επιστροφή ορυκτών κλπ. στο έδαφος με τον ίδιο τρόπο που γονιμοποιείται η Γη κατά την Εποχή των Παγετώνων. Διαβάστε για τα οφέλη της ορυκτής σκόνης εδώ: https://remineralize.org/why-remineralize/
Ormus : Το Ormus έχει περίπου 95 ιχνοστοιχεία σε ισορροπημένη μορφή ακριβώς όπως το αίμα μας, επομένως εάν τα φυτά που τρώμε έχουν την ίδια ισορροπία προάγουν την υγεία. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το Ormus στο διαδίκτυο. Τρόπος παρασκευής με λίγα λόγια: ανακατεύουμε θαλασσινό νερό (ή νερό και αλάτι) με ανθρακική σόδα που γίνεται όταν «βράζουμε» τη μαγειρική σόδα σε ένα τηγάνι. Μια χημική αντίδραση συμβαίνει όταν το pH είναι 10,7 και το γαλάκτωμα που προκύπτει είναι 95 μονοατομικά ιχνοστοιχεία σε μια εύκολα απορροφήσιμη μορφή για τα φυτά. Το γαλάκτωμα αυτό το διαχωρίζουμε από το νερό που περιέχει το χλωριούχο νάτριο, το αλμυρό δηλαδή που πειράζει στα φυτά.
Bιοκάρβουνο : Το βιοκάρβουνο είναι πυρολωμένη οργανική ύλη από ξύλα ή εναπομένουσα βιομάζα από τη δασοκομία ή τη γεωργία. Κατά τη διαδικασία καύσης, τα τοξικά εύφλεκτα αέρια καίγονται, και έτσι γίνεται ένα υλικό σαν σφουγγάρι που γίνεται φωλιά για τους μικροοργανισμούς που δημιουργούν αποικίες στο εσωτερικό του, όπου προστατεύονται από τον καυτό ήλιο το καλοκαίρι, το κρύο το χειμώνα και την ακραία ξηρασία και πλημμύρες. Το βιοκάρβουνο πρέπει να μπαίνει στο έδαφος αφού ενεργοποιηθεί πρώτα με μικροοργανισμούς. Αναμειγνύεται με ποτισμένο έτοιμο κομπόστ για τουλάχιστον 14 ημέρες σε αναλογία από ένα μέρος βιοκάρβουνο με 10 μέρη κομπόστ μέχρι μισό μισό.  https://www.youtube.com/watch?v=1UiW3-IMfME
Στο διαδίκτυο θα βρείτε ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών για το βιοκάρβουνο στα αγγλικά. Είναι πολύ σημαντικό βελτιωτικό και χρησιμοποιείται από τα αρχαία χρόνια. Ένας από τους τρόπους παραγωγής του είναι να γεμίσετε ένα μεταλλικό κουτί με ξύλα, που έχει καπάκι που δεν κλείνει καλά, να το τοποθετήσετε σε μια αναμμένη σόμπα και καθώς τα αέρια εξατμίζονται από μέσα και καίγονται, αποκτά υφή σαν σφουγγάρι. Μέσα στις μικρές τρύπες οι μικροοργανισμοί προστατεύονται και πολλαπλασιάζονται. ΔΕΝ είναι κάρβουνο που λερώνει καθώς οι εύφλεκτες τοξικές ουσίες δεν έχουν φύγει.

Η «φυσική καλλιέργεια» του Masanobu Fukuoka.
Η τεχνογνωσία της δημιουργίας του «Κήπου της Φύσης» προέρχεται κυρίως από τον Ιάπωνα γεωπόνο/αγρότη Masanobu Fukuoka. Η απόρροια της φιλοσοφίας και της κοσμοθεωρίας του είναι η λεγόμενη «φυσική γεωργία», «η γεωργία του να μη κάνεις τίποτα» Λέγεται έτσι επειδή μέσα στην «παύση» (του εγωικού νου) βλέπει κανείς τη φύση από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά κι έτσι επενεργεί για να αυξήσει την ενέργεια και την γονιμότητα της με ελάχιστη παρέμβαση.
Ένα από τα σημαντικά στοιχεία αυτής της μεθόδου είναι η βιοποικιλότητα, δηλαδή η χρήση πολλών ειδών φυτών και δέντρων. Η φύση αναγεννά τον εαυτό της με κάποιες έξυπνες τεχνικές, όπως η σπορά μιας μεγάλης ποικιλίας σπόρων σε σβόλους αργίλου, όπου η φύση αποφασίζει τι θα αναπτυχθεί και πού.
Στο κτήμα του, καλλιεργώντας συμβατικά είδη σε πλήρη αρμονία με τη Φύση, κάθε χρόνο, η γονιμότητα του εδάφους αυξανόταν συνεχώς. Έκανε όμως κάτι άλλο που σχεδόν κανείς δεν ξέρει. Δημιούργησε έναν «φυσικό» δασόκηπο σε ένα λόφο πάνω από το αγρόκτημά του, έναν άγνωστο κρυμμένο θησαυρό απαράμιλλης ομορφιάς, έναν συνδυασμό ενδημικών και κοινών βρώσιμων ειδών φυτών και δέντρων. Αυτό ήταν το πρώτο αρμονικό οικοσύστημα μεγάλης βιοποικιλότητας της εποχής μας.
Σαν αγρότης που ήταν ασχολήθηκε κυρίως με συμβατικές καλλιέργειες, αφήνοντας τη Φύση να λειτουργεί αρμονικά σύμφωνα με τη σοφία της, κι έτσι ΔΕΝ χρειαζόταν να αναμοχλεύει το έδαφος (σκάψιμο, όργωμα ή φρεζάρισμα), να ξεριζώνει τα αγριόχορτα, να χρησιμοποιεί λιπάσματα, ζιζανιοκτόνα και φυτοφάρμακα ή να αλλάξει το φυσικό σχήμα των δέντρων με το κλάδεμα. Το έδαφος οργώνεται από τις ρίζες των φυτών, τα ζιζάνια (αν χρειάζεται) αντικαθίστανται από ένα μόνιμο τάπητα ποικιλίας φυτών όπως το τριφύλλι, το έδαφος γονιμοποιείται φυσικά όπως προαναφέρθηκε και τα δέντρα μεγαλώνουν διατηρώντας το φυσικό τους σχήμα χωρίς ανάγκη για κλάδεμα που καταστρέφει το φυσικό σχήμα του δέντρου, και μετά πετάνε (φυτρώνουν) λαίμαργα που πρέπει να τα κόβεις για μια ζωή καθώς το δέντρο έχει χάσει την ισορροπία των κλαδιών του. Η φυσική καλλιέργεια καλλιεργεί με τρόπο που μιμείται τη Φύση. Η σπορά γίνεται στα πεταχτά μιας μεγάλης ποικιλίας σπόρων μέσα σε πηλό.
Σύμφωνα με έναν ειδικό: «Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας (τροπικός ή μη) δασόκηπος με πολλά διαφορετικά είδη δέντρων που παράγουν φρούτα, ξηρούς καρπούς, ξυλεία κλπ. από θάμνους, αναρριχώμενα, μονοετή και πολυετή φυτά, λαχανικά, βότανα, μανιτάρια, κλπ., είναι η καλύτερη λύση για τα περισσότερα μέρη μιας χώρας ώστε να μπορεί να θραφεί μια οικογένεια ή μια κοινότητα από μια σταθερή και ποικίλη σοδειά» (εισπράττοντας επίσης ένα καλό εισόδημα) Η διαφορά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα καλλιέργειας είναι πως απαιτείται πολύ λιγότερος χρόνος εργασίας, δεν χρησιμοποιούνται μηχανήματα και υπάρχει ποιοτικά καλύτερη και υψηλότερη παραγωγή (αποδεδειγμένο γεγονός)
Ελληνικά: https://b-ok.xyz/book/2662115/1a8c40
Αγγλικά: https: // www.wildernesscollege.com/fukuoka-farming.html

Οφέλη και πλεονεκτήματα αυτού του οικοσυστήματος.
-Αυτός ο «Κήπος της Φύσης» είναι η φυσική μας κληρονομιά. Πριν από πολύ καιρό, πριν από την ανάπτυξη των πόλεων, ανήκαμε εκεί. Τώρα, όταν βρισκόμαστε σε κάποιο όμορφο μέρος στη φύση, όσο και να απέχει από το τέλειο, μια αμυδρή ανάμνηση μας κάνει να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στο «αληθινό μας σπίτι». Φανταστείτε πώς θα ήταν αν ζούσε κανείς συνεχώς σε ένα τέτοιο οικοσύστημα απαράμιλλου κάλλους.
-Λόγω των αρμονικών αλληλεπιδράσεων τόσων ειδών, τα φυτά και τα δέντρα είναι απίστευτα υγιή, παράγοντας καρπούς, σπόρους κλπ., υψηλής ποιότητας και θρεπτικής αξίας, προσφέροντας μας άριστη υγεία.
-Έχει εξαιρετική αντοχή σε όλες τις προκλήσεις και ακραίες κλιματικές συνθήκες, παράσιτα και ασθένειες.
-Η αρχική του εγκατάσταση, αντί να απαιτεί αμειβόμενη εργασία που γίνεται ασυνείδητα, ανθρωποκεντρική διανοητική γνώση και τεχνολογία, εκπληρώνεται κυρίως με φυσικές διεργασίες. Στη συνέχεια, καθώς είναι αυτοσυντηρούμενο, δεν χρειάζεται σχεδόν καμία συντήρηση και η γονιμότητα του εδάφους αυξάνεται συνεχώς από μόνη της. Δεν κάνουμε απολύτως τίποτα ενάντια στη φύση. Απλά γινόμαστε το διάμεσο που την επιτρέπει να αναγεννηθεί όπως π.χ. όταν μιμούμαστε τον άνεμο που σκορπίζει παντού τους σπόρους μιας μεγάλης ποικιλίας φυτών. Αυτό απέχει πολύ από τις αγροτικές εργασίες. Στην ουσία δεν έχει καμιά σχέση με την γεωργία.
– Δημιουργεί ένα ήπιο μικροκλίμα με μικρή διαφορά μεταξύ μέγιστης και ελάχιστης θερμοκρασίας, εξομαλύνει τις υπερβολικές ξηρασίες και βροχοπτώσεις, κι αν καλύπτει μεγάλη περιοχή, μπορεί να αλλάξει ακόμα και τα καιρικά πρότυπα.
– Δεν μπορεί να πιάσει φωτιά καθώς υπάρχει τόσο πυκνή βλάστηση από μη εύφλεκτα είδη που διατηρείται μόνιμη υγρασία καθώς βρέχει συχνότερα λόγω του τρόπου με τον οποίο τα δέντρα προσελκύουν τη βροχή, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.
– Προσθέτει στη συνολική ευημερία του πλανήτη. Ένα μοντέλο που όταν δημιουργηθεί, θα δείξει το μεγαλείο του όταν εκδηλωθούν τα εκπληκτικά αποτελέσματα μέσα σε λίγα χρόνια. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα αλλάξει πορεία η ανθρωπότητα σε όλα τα επίπεδα, θα δημιουργηθούν τέτοια οικοσυστήματα παντού, στις τροπικές, υποτροπικές, εύκρατες και ψυχρές εύκρατες περιοχές του πλανήτη. Έτσι μόνο θα γίνει παύση της καθοδικής πορείας της φύσης.
– Φυτεύοντας το κουκούτσι ενός καρπού που προήλθε από ένα δέντρο που προήλθε από κουκούτσι και μετά από λίγα χρόνια φυτεύοντας έναν σπόρο από αυτό το δέντρο, η τρίτη γενιά θα παράγει καρπούς εξαιρετικής ποιότητας καθώς επιστρέφουν στην προγονική τους μορφή. Μ’ αυτόν τον τρόπο αυτοί οι σπόροι και τα σπορόφυτα δενδρύλια που είναι άριστης ποιότητας θα εφοδιάσουν μια τράπεζα σπόρων υποστηρίζοντας έτσι παρόμοια εγχειρήματα κι αλλού.
-Θα μας παρέχει όλα όσα θα χρειαστούμε στη μεταβατική περίοδο προς το ιδανικό που είναι να ζούμε με φρούτα και σπόρους, η τροφή που θα προτιμήσουμε αυθόρμητα αφού ζήσουμε εκεί για κάποιο διάστημα. Κι αυτό επειδή παρ’ όλο που έχουμε μεταλλαχθεί σε παμφάγους εξ’ αιτίας της ανάγκης για επιβίωση σε σκληρές συνθήκες όπως κατά την διάρκεια των παγετώνων, το αρχικό μας πρότυπο είναι καρπο-σποροφάγοι και γι αυτό αν βρεθούμε στο κατάλληλο περιβάλλον θα επιλέξουμε αυθόρμητα να τρώμε αυτό που μας παρέχεται σε αφθονία. Αυτό απαιτεί βέβαια προσαρμοστικότητα κι ευελιξία να αλλάξουμε αντί να φέρνουμε με πολύ κόπο τη φύση στα μέτρα μας για να τρέφουμε τις καταστροφικές μας συνήθειες.
-Η λιγότερη ποσότητα παραγωγής και το μικρότερο μέγεθος των καρπών αντισταθμίζεται με την άριστη ποιότητα και την ζωτική τους ενέργεια που μας κρατούν για πολύ χωρίς να πεινάμε, εφ’ όσον βέβαια έχουμε προσαρμοστεί σε υπερτροφές κι έχει έρθει το στομάχι μας από υπερμέγεθες που είναι λόγω των τροφών χωρίς ενέργεια που τρώμε, στο κανονικό του μέγεθος.
-Μπορεί να μας παρέχει όλα τα στοιχεία που μας λείπουν τώρα που ζούμε στις πόλεις, στηρίζοντας μας στη μετάβαση προς την ειρηνική φυτοφαγική διατροφή που δεν προκαλεί πόνο στα ζώα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν συμπεριλαμβάνουμε στο χώρο τα οικόσιτα ζώα. Όμως τα άγρια ζώα παίζουν ζωτικό ρόλο στο οικοσύστημα. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της Φύσης, καθώς η χλωρίδα και η πανίδα αλληλοσυμπληρώνονται. Ο στόχος μας είναι μια εξαιρετική ισορροπία για τον άνθρωπο, τα φυτά και τα άγρια ζώα. Γι’ αυτό και τα σαρκοφάγα κατοικίδια (που κυνηγούν τα άγρια ζώα) και τα καταστροφικά οικόσιτα ζώα (κατσίκες κλπ.) δεν είναι συμβατά με αυτό το οικοσύστημα. Αν τα άγρια ζώα ζουν σε αρμονία μαζί μας, όχι μόνο δεν θα μας δημιουργήσουν ποτέ πρόβλημα, αλλά θα μας πλησιάσουν άφοβα και μέσω της αλληλεπίδρασής μας μαζί τους, θα εμπλουτίσουν αόρατα τη λεπτή μας ενέργεια, κάτι πολύ καλύτερο από τη μολυσμένη με αθώο αίμα διέγερση που παίρνουμε όταν τα τρώμε. Ό,τι στοιχείο υπάρχει στο κρέας που λείπει από τη φυτική μας διατροφή, θα αντικατασταθεί από βιολογική μεταστοιχείωση που ευνοείται από την αόρατη επιρροή των άγριων ζώων καθώς και από τα στοιχειακά τα οποία δεν ευνοούν καθόλου αυτούς που είτε άμεσα είτε έμμεσα σκοτώνουν ζώα.
Εάν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα παρατηρήσουμε ότι λείπουν κάποια άγρια ζώα που θα έφερναν ισορροπία, τα φέρνουμε από αλλού.
-Καθώς εξαρτόμαστε από το περιβάλλον μας για την επιβίωση, η αναγέννηση της φύσης μας ωφελεί στο έπακρο. Όσο πιο υποβαθμισμένο είναι το περιβάλλον, τόσο χειρότερη είναι η ποιότητα της ζωής μας. Η ανθρωπότητα θα ωφεληθεί έμμεσα από την παρουσία των «Κήπων της Φύσης» παντού, αλλά όσοι ζουν εκεί και τα συντηρούν, θα ωφεληθούν περισσότερο. Μέσα από την έρευνα στο διαδίκτυο, μπορεί κανείς να βρει χιλιάδες σοβαρές επιπτώσεις από τη δυσαρμονική σχέση ανθρώπου και Φύσης.
Συμπέρασμα: ζούμε αρμονικά με τη Φύση και τα ζώα και συγχρόνως βαδίζουμε στο μονοπάτι για να φέρουμε όλες τις πτυχές και διαστάσεις της ύπαρξής μας «προς την πρωταρχική Ουσία».

Τα απαραίτητα στοιχεία για τη δημιουργία του.
Το ιδανικό μέρος για ξεκίνημα.
Μια περιοχή(ές) οποιουδήποτε μεγέθους, μεγάλη κατά προτίμηση. Εάν συνορεύει με μη κωνοφόρα δάση, μπορεί να είναι 5 στρέμματα, ειδάλλως μεγαλύτερη.
Το ιδανικό θα ήταν να έχει ήδη μια ποικιλία ενδημικών δέντρων και θάμνων για να μας είναι ευκολότερο να αυξήσουμε την εδώδιμη βιοποικιλότητά του με ενδημικά βρώσιμα είδη ανακατεμένα με τα συμβατικά καρποφόρα είδη. Αν είναι πολύ πυκνό, το αραιώνουμε επιλεκτικά κόβοντας τα ξερά και ό,τι κλαδί εμποδίζει και μαζεύουμε και δένουμε την κόμη των θάμνων στο κέντρο για να κάνουμε χώρο και να φυτέψουμε τα δικά μας στα ενδιάμεσα.
Το επόμενο καλύτερο είναι να έχει μέσα χαμηλούς θάμνους.
Το επόμενο καλύτερο είναι αν δεν έχει τίποτα, τουλάχιστον να μην έχει οργωθεί για πολλά πολλά χρόνια. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως, θα πρέπει η οργανική ουσία να είναι από 10-15 εκατοστά και πάνω.
Ιδανικά, θα πρέπει να συνορεύει με ένα μη κωνοφόρο δάσος (που είναι εξαιρετικά εύφλεκτο) επειδή αυτό θα παρέχει θετική επίδραση στο οικοσύστημα που θα δημιουργήσουμε. Παράλληλα μπορούμε να αυξήσουμε και τη βιοποικιλότητά του. Τα ονομαζόμενα «ενδημικά» είδη στα σημερινά δήθεν παρθένα δάση είναι αποκλειστικά και μόνο τα ανθεκτικά είδη που επέζησαν από προηγούμενες καταστροφές. Κάποια από τα χαμένα είδη είναι τα ευαίσθητα άγρια φρούτα που χρειάζονται το ανθρώπινο στοιχείο για να υπάρξουν, που δεν μπόρεσαν να τα ανταγωνιστούν. Ο άνθρωπος, βουτώντας ολοένα και περισσότερο στον βούρκο της ύλης, στράφηκε στην καλλιέργεια της γης καταστρέφοντας το φυσικό του περιβάλλον. Έτσι, τα πρώτα που χάθηκαν ήταν τα δέντρα με τους πιο εξαίσιους καρπούς. Χάθηκαν καθώς υπάρχει αλληλεξάρτηση με τον άνθρωπο και με μια μεγάλη ποικιλία ενδημικών δέντρων τριγύρω τους, με το που ο άνθρωπος στράφηκε στην κρεατοφαγία και στην καλλιέργεια δημητριακών, και κατέστρεψε τα ενδημικά δέντρα. Στην πλατεία ενός χωριού του Ολύμπου υπήρχε ένα σπανιότατο άγριο δέντρο με πανόστιμους καρπούς. Το έκοψαν γιατί τα φρούτα του που δεν τα έτρωγε κανείς, λέρωναν την πλατεία! Πόσα τέτοια είδη δέντρων θα έχουν εκλείψει με παρόμοιο τρόπο.
Αν λοιπόν αναβαθμιστεί ένα τέτοιο λεγόμενο «παρθένο» οικοσύστημα με την προσεκτική αύξηση της βιοποικιλότητας με άλλα ενδημικά είδη που υπήρχαν στο μακρινό παρελθόν, ο τόπος θα μπορέσει να πλησιάσει τη χαμένη του αίγλη. Ο λόγος που προτιμάμε το έδαφος να είναι παρθένο και καλυμμένο με βλάστηση που το προστατεύει από τον καυτό ήλιο ή να μην έχει οργωθεί για πολλά χρόνια, είναι πως χρειάζεται απίστευτη δουλειά για πολλά χρόνια για να αποκατασταθεί η αρχική φυσική του δομή, η μικροβιακή ζωή και η γονιμότητά του. Λόγω της εφαρμογής των βελτιωτικών μας, μπορούμε να το αποκαταστήσουμε σε λιγότερο χρόνο, αλλά μπορεί να χρειαστούν χρόνια ανάλογα με το πόσο κατεστραμμένο είναι. Θα ήταν επίσης ιδανικό εάν ο “Κήπος της Φύσης” βρισκόταν σε ένα ενεργειακό σημείο και σίγουρα όχι σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον, όπως π.χ. δίπλα σε συμβατικά αγροκτήματα που ψεκάζουν με τοξικά.
Στοιχεία χωροθεσίας.
Το πρώτο βήμα είναι να γίνει ένας σχεδιασμός σύμφωνα με την τοποθεσία (σχεδιασμός σύμφωνα με την οικοδύναμη, το αρχαίο ελληνικό Feng shui) για τα κτίρια, αποθήκες, κιόσκια, θερμοκήπιο, φυτώριο, ανοιχτούς χώρους, λίμνη, χώρο για το πρωταρχικό οικοσύστημα κλπ., λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους όπως γεωπαθητικές ζώνες (που απαιτεί ειδικό για να το ελέγξει), το σχήμα του εδάφους, η έκθεση στον ήλιο και τον άνεμο, η βροχή (δηλαδή σε χαμηλότερο υψόμετρο που είναι πιο υγρό, φτιάχνουμε μια λίμνη αντί για σπίτι), περιοχές με υψηλή γονιμότητα του εδάφους που τις κρατάμε για το οικοσύστημα, παρακείμενο δάσος, κτλ.
Επίσης, ότι κάνουμε πρέπει να εξυπηρετεί με πολλούς τρόπους, π.χ. ο εκσκαφέας που θα σκάψει για τα κτίρια κτλ. πρέπει πρώτα να ξύσει το επιφανειακό χώμα και να το αφήσει στην άκρη για να χρησιμοποιηθεί στα υπερυψωμένα παρτέρια μας.
Στοιχεία προστασίας.
Φράκτης.
Εάν υπάρχουν τριγύρω βοσκοί με κατσίκες και άλλα ζώα, η περιοχή πρέπει να περιφραχτεί με πλέγμα και ξύλινους ή μεταλλικούς στύλους ύψους 1,80 έως 2 μέτρων (αλλιώς οι κατσίκες το πηδούν), καρφωμένοι στο έδαφος. Δεν χρειάζεται να κάνετε τρύπα και να ρίξετε τσιμέντο. Έχω εφεύρει ένα ειδικό εργαλείο που καρφώνει μεταλλικές ράβδους στο έδαφος. Εάν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για έναν κανονικό φράχτη, μπορεί κανείς να φτιάξει έναν φυσικό φράκτη φυτεύοντας πυκνά θάμνους (αγκαθωτούς ή μη) και μέχρι να μεγαλώσουν, χρησιμοποιήστε φτηνό αγκαθωτό σύρμα ή/και ξερά κλαδιά στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, που κρατιούνται κόντρα στον άνεμο με αγκαθωτό σύρμα. Εάν υπάρχουν αγριογούρουνα τριγύρω, ενισχύστε το κάτω μέρος του φράχτη με τετράγωνο πλέγμα μπετού του οποίου το κάτω μέρος πρέπει να θαφτεί και να καρφωθεί με πασαλάκια.
Φωτιά.
Αν υπάρχει κοντά δάσος με πεύκα, αποφύγετε να φυτέψετε κοντά τους, γιατί αν πιάσουν φωτιά, δημιουργούν μια πύρινη κόλαση που ξεραίνει τα δέντρα μας και μετά τα καίει. Ωστόσο, υπάρχει μια λύση που απαιτεί κάποιο κεφάλαιο ή εθελοντές. Όταν το χώμα είναι ακόμα υγρό από τη βροχή, μαλακό αλλά όχι λασπωμένο, μπορούμε να σκάψουμε τάφρους εδώ κι εκεί και να θάβουμε ή να μισοθάβουμε τα ξερά και χαμηλά κλαδιά (που θα κλαδέψουμε) και τους πεσμένους εύφλεκτους ξερούς κορμούς δέντρων, χρησιμοποιώντας ειδικά χειροκίνητα εργαλεία που έχουμε εφεύρει για κοπή και σκάψιμο. Έτσι θα παρέχουν τροφή στο δάσος με την αποσύνθεσή τους, καλύτερα από το να τα αφαιρέσουμε. Δεν είναι τόσο δύσκολο το σκάψιμο, λόγω της μεγάλης ποσότητας οργανικής ύλης. Αυτή η μέθοδος ταφής μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε μη κωνοφόρο δάσος για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς. Αν υπάρχουν εύφλεκτα πεύκα δίπλα μας, αφαιρούμε όλα τα ξερά κλαδιά (και μερικά χαμηλά ζωντανά) κλαδεύοντάς τα αρκετά ψηλά και επίσης αφαιρούμε τα πάντα από το έδαφος, μαζί με τις πευκοβελόνες και τα θάβουμε εδώ κι εκεί σε χαντάκια. Αν πάλι κάποια δέντρα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, τα κόβουμε και τα θάβουμε για να μην πάρουν φωτιά.
Το μειονέκτημα των θερμοκηπίων με σταθερή στέγη.
Η υπερβολική πυρκαγιά προκαλεί καταστροφή αλλά και το πολύ λίγο στοιχείο φωτιάς-ήλιος δεν είναι καλό. Αυτό συμβαίνει στα θερμοκήπια με σταθερή στέγη. Η βιοενέργεια των φυτών υπονομεύεται, η φωτοσύνθεση δεν γίνεται σωστά και τα φυτά δεν έχουν βιταμίνες και ιχνοστοιχεία όπως θα έπρεπε, επειδή τα πλαστικά και το γυαλί εμποδίζουν το πλήρες φάσμα του ηλιακού φωτός να φτάσει σε αυτά. Αυτό είναι πολύ σοβαρό, ειδικά όταν έχει να κάνει με σημαντικά διατροφικά συμπληρώματα όπως η σπιρουλίνα που αναπτύσσονται σε θερμοκήπιο. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα μέρη όπου καλλιεργούν σπιρουλίνα και άλλες υπερτροφές στο ύπαιθρο. Μόνο ένα θερμοκήπιο με κινητή στέγη είναι αποδεκτό που ανοίγει κατά τη διάρκεια της ημέρας για να επιτρέψει στα φυτά να δέχονται το άμεσο ηλιακό φως.
Στοιχεία διατήρησης.
Νερό.
Το ιδανικό είναι να έχουμε νερό, έστω για ένα ελάχιστο πότισμα. Ευτυχώς, υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να εξασφαλίσουμε νερό παντού. Η συλλογή του βρόχινου νερού είναι η πιο εύκολη. Μπορούμε να το αποθηκεύσουμε σε σκεπασμένες δεξαμενές για να μην εξατμίζεται από τον ήλιο, ή υπόγεια, με αδιάβροχη πλαστική επένδυση από κάτω και άλλη να το καλύπτει. Αν είμαστε κοντά στη θάλασσα, μπορούμε να παράγουμε μεγάλες ποσότητες αποσταγμένου νερού με ηλιακό θερμοκήπιο. Αν όχι, με ειδικές σίτες/δίχτυα μπορούμε να συλλέξουμε την ατμοσφαιρική υγρασία, η οποία κολλάει στην σήτα, υγροποιείται, στάζει σε μια υδρορροή και καταλήγει στη δεξαμενή μας. Έτσι, είτε το νερό είναι πηγή, ποτάμι, πηγάδι ή γεώτρηση, είτε από βροχή, θάλασσα ή υγρό αέρα, θα ήταν ιδανικό αν μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα μικρό οικοσύστημα με υδρόβια φυτά και ζώα. Είναι επίσης το τέλειο μέρος για να καλλιεργήσουμε το υδρόβιο επεκτατικό ζιζάνιο Hydrilla Verticillata που είναι μια μυστική υπερτροφή της Φύσης, μια από τις πιο θρεπτικές στον πλανήτη ανώτερη της σπιρουλίνας.
Στο υψηλότερο σημείο του χώρου (ή ακόμα και σ’ ένα γειτονικό δάσος, αν υπάρχει) στα σημεία όπου το νερό μαζεύεται φυσικά, τα καλύπτουμε με φυσικό τσιμέντο σχηματίζοντας αυλάκια που συλλέγουν το νερό της βροχής που γεμίζει τη λίμνη. Αυτή θα πρέπει να βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χώρου ώστε να μπορούμε να ποτίζουμε με φυσική ροή χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε αντλία. Η λιμνούλα γίνεται σκάβοντας μια μεγάλη τρύπα με ελαφρώς κεκλιμένες πλευρές που την καλύπτουμε με αδιάβροχο πλαστικό ή ακόμα καλύτερα με φυσικό τσιμέντο, μια αρχαία ελληνική συνταγή με ποζολάνη (ηφαιστειακό πέτρωμα) ή ζυμώνοντας με τα πόδια μας πηλώδη λάσπη με σάπια χόρτα, αν το χώμα είναι αργιλώδες και στη συνέχεια το καλύπτουμε με μπετονίτη για στεγανότητα στο νερό. Και στις τρεις περιπτώσεις, φτυαρίζουμε τουλάχιστον 10 εκατοστά χώμα για να συγκρατηθεί ο μπεντονίτης αλλά και ως υπόστρωμα για τα υδρόβια φυτά που θα φυτέψουμε, κάνοντας έτσι προσομοίωση μιας φυσικής λίμνης. Πέρα από τη βροχή, αυτό είναι το καταλληλότερο νερό για άρδευση, ζωντανό, εκτεθειμένο στον ήλιο, στα στοιχεία, με φυτά και ζώα που παρέχουν θρεπτικά συστατικά και που καθαρίζει το νερό αν αυτό π.χ. περιέχει χλώριο. Αν δεν ανανεώνεται αρκετά γρήγορα, θα πρέπει να σκιάζεται από δέντρα και υδρόβια φυτά, γιατί ο πολύς ήλιος δεν κάνει καλό ούτε στο νερό. Εάν δεν έχουμε ροή νερού, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια υπόγεια ή υπέργεια πλήρως καλυμμένη δεξαμενή (για να αποφύγουμε το ηλιακό φως και τα έντομα) ψηλότερα από τη λίμνη (ή στο ίδιο επίπεδο αν χρησιμοποιήσουμε αντλία), γεμίζοντας την επίσης με νερό της βροχής. Όταν στραγγίζουμε τη λίμνη για πότισμα, την ξαναγεμίζουμε με νερό από αυτή τη δεξαμενή. Αν υπάρχει πηγή νερού, φτιάχνουμε μόνο τη λιμνούλα. Για να βγάλετε το νερό από τη λίμνη χωρίς αντλία, ζητήστε μου να σας στείλω λεπτομέρειες για μια απλή κατασκευή. Υλικά: μια βαλβίδα αντεπιστροφής, δύο απλές βάνες κι ένας σωλήνας νερού.
Εάν αντιμετωπίζουμε μια μακρά περίοδο ξηρασίας, θα χρειαστούμε περισσότερο νερό τα πρώτα δύο με τρία χρόνια για να προσομοιώσουμε λίγο τις συνθήκες του απώτερου παρελθόντος όταν έβρεχε πολύ περισσότερο. Στη συνέχεια, κάθε χρόνο, καθώς το ριζικό σύστημα των φυτών αντλεί νερό από το υπέδαφος και δημιουργεί μια πορώδη δομή που συγκρατεί καλά το νερό, ποτίζεται όλο και λιγότερο μέχρι τα φυτά να εγκλιματιστούν στις τρέχουσες ξηρές συνθήκες. Είναι γεγονός πως τα ενδημικά φυτά ζουν απορροφώντας την ατμοσφαιρική υγρασία τη νύχτα μέσω των φύλλων τους. Το ίδιο θα συμβεί με όλα τα φυτά στο οικοσύστημα κι έτσι θα χρειάζεται λιγότερο πότισμα. Η υγρασία στο έδαφος διατηρείται από την άφθονη οργανική ουσία που απορροφά την βραδινή υγρασία σαν σφουγγάρι κι επίσης η σκίαση από τόσα φυτά δεν επιτρέπει τον ήλιο να ξεράνει το έδαφος.
Επίσης, αν υπήρχαν πολλά τέτοια οικοσυστήματα στον κόσμο, ο καιρός θα άλλαζε, τα καλοκαίρια θα ήταν πιο δροσερά και θα έβρεχε συχνότερα (σε ζεστές και ξηρές περιοχές).
Το νερό, απ’ όποια πηγή κι αν προέρχεται, καλό είναι για δική μας χρήση να το φιλτράρουμε. Το καλύτερο πάμφθηνο αυτοσχέδιο φίλτρο για μεγάλες ποσότητες νερού είναι το biosand water filter όπου υπάρχουν ωφέλιμα βακτήρια που σκοτώνουν τα βλαβερά. Πολλά βιντεάκια στο youtube εξηγούν πώς να τα φτιάξει κανείς. https://www.youtube.com/results?search_query=biosand+water+filter

Ενεργοποίηση των δυνατοτήτων της Φύσης στο έπακρο.
Το δυναμικό της Φύσης, που είναι τώρα σε αδρανή κατάσταση, ενεργοποιείται στο έπακρο, κάνοντας ακριβώς αυτό που πρέπει να γίνει, με προσεκτική, συνειδητή παρατήρηση, διαισθητική γνώση, έχοντας ενεργοποιήσει τα έμφυτα «ταλέντα» μας, απαλλαγμένα από παρεμβολές.
Έτσι, μέσω της συναισθηματικής μας νοημοσύνης «γνωρίζουμε»:
πότε να σπείρουμε τους σπόρους/σβόλους,
ποιο μείγμα σπόρων θα χρησιμοποιηθεί στην πρώτη σπορά και
ποιο στις επόμενες,
πόσο από το καθένα,
ποια φυτά/δέντρα, μετά τη βλάστηση θα πρέπει να αραιωθούν μετακινώντας τα τριγύρω, αφήνοντας αρκετό χώρο για να αναπτυχθούν, υπολογίζοντας την κόμη τους να βρίσκεται σε διαφορετικά ύψη, για να χωρέσουν περισσότερα δέντρα σε μια δεδομένη περιοχή,
ποια σπορόφυτα από το φυτώριο θα χρησιμοποιηθούν και
πού θα φυτευτούν και τέλος
τι και πόσα φυσικά βελτιωτικά εδάφους πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να επιταχυνθεί η διαδικασία.
Οι « αιθερικές δυνάμεις» της Φύσης με τον συνειδητό μας συντονισμό βρίσκονται πίσω από οτιδήποτε κάνουμε όπως το να σπείρουμε μια μεγάλη ποικιλία σπόρων, αφήνοντας τη Φύση να αποφασίσει τι θα αναπτυχθεί, πότε και πού, και πίσω από την ενστικτώδη επιλογή μας για το πού θα φυτέψουμε τα σπορόφυτα από το φυτώριο μας. Αυτό σημαίνει πως αναγνωρίζουμε τη σοφία της που καμία ανθρώπινη νοημοσύνη δεν μπορεί να φτάσει. Έτσι, μια μεγάλη βιοποικιλότητα φυτών αναπτύσσεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το έμφυτο «ταλέντο» μας του συντονισμού με τη Φύση, μαζί με τη διαισθητική γνώση των λειτουργιών της και την προσεκτική, συνειδητή παρατήρηση, την επαναφέρουν στην αρχική της κατάσταση.
Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να κάνουμε σβόλους αν συντονιστούμε με τον καιρό και μαντέψουμε σωστά πως η βροχή θα διαρκέσει αρκετές ημέρες. Όταν βρέχει, τα έντομα και τα πουλιά δεν τρώνε τους σπόρους, οπότε όλα φυτρώνουν. Αν δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για τις επόμενες βροχές, μπορούμε να ανακατέψουμε τους σπόρους με παχιά λάσπη και να ρίξουμε γύρω-γύρω χούφτες λάσπη αντί για σβόλους.
Ένας τρόπος για να ελέγξετε τον συντονισμό σας με τη Φύση.
Ένας τρόπος για να δούμε αν η ενέργειά μας είναι αρμονική με τη φύση είναι να αγγίξουμε ένα φυτό μιμόζας (μη μου άπτου). Αν δεν κλείσει τα φύλλα του (που είναι η φυσική του αντίδραση σε κάποιον που το αγγίζει), τότε αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να προχωρήσουμε στην ανάπλαση της φύσης!!! Αυτό σημαίνει πως έχουμε την ικανότητα να κατευνάζουμε τυχόν συγκρούσεις, αντιφάσεις και προκλήσεις που θα εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της αναγέννησης, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι πλήρης αρμονία και ισορροπία.

Κοινή δράση.
Ο «Κήπος της Φύσης» είναι για όλους μας και θα δημιουργηθεί από ανθρώπους που θα το υποστηρίξουν. Πέρα από τη χρηματοδότηση, χρειάζονται επίσης χέρια βοήθειας, ειδικά στην αρχή, από ομοϊδεάτες, μέλη μιας κοινότητας, φίλους, επισκέπτες, εθελοντές, που θα εμπνευστούν να συντονιστούν με τη φύση απ’ αυτούς που έχουν την τεχνογνωσία.
Αργά ή γρήγορα, όταν τα άτομα/οικογένειες αρχίσουν να ζουν εκεί, θα ωφεληθούν από το οικοσύστημα στο έπακρο και θα διδάξουν στους άλλους πώς να το αναπαράγουν αλλού. Όταν οι άνθρωποι συνεργαστούν αρμονικά μεταξύ τους κι εφαρμόσουν το εσωτερικό τους επίτευγμα στη φύση, τότε θα μπορέσουν να το επαναφέρουν στην αρχική του κατάσταση.
Η αναγέννηση της φύσης απαιτεί μα ξεπεράσουμε τους περιορισμούς μας και να υπερβούμε τις ιδεολογίες και τις θρησκοληψίες.
Δημιουργία ενός πειραματικού μοντέλου.
Επειδή οι περισσότεροι δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για το τι κάνουμε, δεν έχουμε αυτού του είδους τις γνώσεις, και είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο απόκτησής τους, θα μπορούσαμε αν έχουμε αρκετά χρήματα, να κάνουμε επιστημονικά πειράματα. Αυτό θα είναι χρήσιμο επίσης αν θέλουμε να πειραματιστούμε για να αποδείξουμε συγκριτικά πόσο καλά λειτουργεί το πρωταρχικό οικοσύστημα. Ό,τι κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε, ένα από τα τμήματα θα πρέπει να δοθεί για να δημιουργηθεί το οικοσύστημα αποκλειστικά μέσω της διαίσθησης χωρίς να εμπλέκεται ο αναλυτικός νους.
Σε αυτήν την περίπτωση, θα χρειαστεί να κάνουμε αναλύσεις εδάφους, για να μάθουμε το Ph, την αναλογία άνθρακα/αζώτου (ιδανικά μικρότερη από 20:1, το πρώτο είναι ο δομικός ιστός και το δεύτερο το ενεργειακό απόθεμα), το περιεχόμενό του σε οργανική ουσία κλπ. καθώς και να κάνουμε έλεγχο των θρεπτικών συστατικών των καρπών (βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κλπ.). Έτσι χωρίζουμε την αποκτηθείσα περιοχή σε πολλά πειραματικά τμήματα και δοκιμάζουμε διαφορετικούς τρόπους, κάνοντας μετρήσεις, βιντεοσκοπώντας και καταγράφοντας οτιδήποτε κάνουμε, ώστε να μπορούμε να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε να υπολογίζουμε και τον ανθρώπινο παράγοντα, καθώς παίζει και αυτός τον ρόλο του. Επειδή μεγάλο στη φύση δεν σημαίνει καλό, θα χρειαστούμε όργανα μέτρησης εργαστηριακής ποιότητας για να μπορέσουμε να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και να αποδείξουμε την εγκυρότητα της μεθόδου μας μετρώντας επίσης και τους καρπούς. Οι τρόποι που δοκιμάζουμε όμως δεν πρέπει να είναι με τη συμβατική ή την βιολογική γεωργία. Το μέτρο σύγκρισης θα πρέπει να είναι με διάφορες πρακτικές της φυσικής και αναγεννητικής γεωργίας και διάφορους τρόπους φυσικού εμπλουτισμού του εδάφους.
Στο μακρινό μέλλον φαντάζομαι αυτά τα πειραματικά οικοσυστήματα να χρησιμοποιηθούν ως μοντέλα για την πραγματοποίηση παρόμοιων εγχειρημάτων σε όλο τον κόσμο. Θα συνοδεύονται με ένα εκπαιδευτικό κέντρο και θα υπάρχει ένας οργανισμός που θα τα υποστηρίζει.

Μέσα από την αφύπνιση του εσώτερου δυναμικού μας
βαδίζουμε προς την πρωταρχική φύση όλων των πτυχών της ζωής μας
κι αναπτύσσουμε μια «αιθέρια σχέση» με τη λεπτή ενέργεια της Φύσης,
αντιστρέφοντας έτσι την καθοδική της πορεία.
Το μυστικό πίσω από την επιτυχία βρίσκεται στην «ελευθερία» που είναι η έμφυτη κατάστασή μας.
Ελεύθεροι από οποιεσδήποτε επιρροές που δεν μας επιτρέπουν να λειτουργούμε “Φυσικά”,
όλα ακολουθούν τη φυσική τους πορεία, και η φύση επιστρέφει στην αρχική της κατάσταση.

Τα βήματα που πρέπει να κάνουμε και γενικές πληροφορίες για το σχεδιασμό της αποικίας μας στη φύση.
Η διαδικασία εγκατάστασης έχει ως εξής: Στο χώρο για φύτευση σχηματίζουμε τα μονοπάτια και τα αρδευτικά κανάλια ανάμεσα στα δέντρα και τους θάμνους, αν υπάρχουν. Γι’ αυτό, αποφεύγουμε να κόβουμε όσο μπορούμε δέντρα, προτιμώντας να κόβουμε τα μισοξεραμένα, τα καχεκτικά και τα στραβά, επιλέγοντας να κόβουμε περισσότερους θάμνους και λιγότερα δέντρα. Ψηλά αγριόχορτα και θάμνοι που απλώνονται πολύ προς τα έξω, αντί να τα κόψουμε, τα δένουμε σαν μπουκέτο με ένα σπάγκο, για να σπείρουμε τους σβόλους μας και να βάλουμε τα φυτά μας ενδιάμεσα. Μπορούμε επίσης να αραιώσουμε τα δέντρα κόβοντας πρώτα τα χαμηλά κλαδιά που συνήθως είναι ξερά και όταν τα δέντρα μας μεγαλώσουν τόσο που εμποδίζουν, αφαιρούμε λίγο ακόμα. Αφήνουμε τα κομμένα κλαδιά στο έδαφος να σαπίσουν ή τα μισοθάβουμε.
Οργανικό επίστρωμα (mulch).
Ανάλογα με την κατάσταση του εδάφους, θα είναι πολύ καλό εάν το φθινόπωρο, (για να φυτέψουμε την άνοιξη), καλύψουμε το έδαφος (ή τα ζιζάνια) με 5 έως 10 εκ. οργανικής ύλης και τις βελτιωτικές ύλες μας, εισάγοντας επίσης σκουλήκια, που δημιουργούν κομπόστ ακριβώς πάνω στην επιφάνεια του εδάφους. Οργανική ύλη, δηλαδή πεσμένα φύλλα (αποφεύγοντας ορισμένα είδη), υπολείμματα κήπου, κομμένο γρασίδι, φρεσκοκομμένα κλαδιά δέντρων, υπολείμματα κουζίνας (φυτικά και άψητα, χωρίς εσπεριδοειδή, οι φλούδες αυτονών μόνο για τα εσπεριδοειδή), σάπια φρούτα που μαζεύουμε κάτω από τα δέντρα , πλυμένα φύκια κλπ. Αν έχουμε θρυμματιστή τα θρυμματίζουμε όλα ανακατεμένα. Αυτό επιταχύνει την αποσύνθεσή τους. Αυτός ο τύπος επιτόπιας κομποστοποίησης μιμείται τον τρόπο που πέφτουν τα φυτικά υπολείμματα από τα δέντρα και τα φυτά.
Εγκατάσταση φυτών. Σπορά με σβόλους αργίλου/σπόρων.
Πρώτα, πρέπει να συλλέξουμε σπόρους και φυτά από όλη τη χώρα (ες), είτε πηγαίνοντας εκεί αυτοπροσώπως, είτε ταχυδρομικά από βιοκαλλιεργητές ή οποιονδήποτε τα συλλέγει για εμάς, ή από διάφορες ιδιωτικές ή δημόσιες τράπεζες σπόρων. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη σπόροι άγριων δέντρων και φυτών από το παρελθόν που έχουν επιβιώσει σε περιοχές με ευνοϊκές συνθήκες. Η σπορά με σβόλους είναι μια πολύ επιτυχημένη μέθοδος, αλλά μόνο αν ακολουθήσουμε κάποιες οδηγίες. Οι σβόλοι προστατεύουν τους σπόρους από τα μυρμήγκια, τα πουλιά, τα τρωκτικά και τον ήλιο. Η κατασκευή τους στο χέρι είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Είναι πιο γρήγορο να τρίψετε ένα μείγμα σπόρων με άργιλο σε μια σήτα. Και ακόμα πιο γρήγορα να τους φτιάξουμε σε μπετονιέρα χωρίς τα πτερύγια ή σε ένα βαρέλι στο οποίο έχουμε στερεώσει έναν άξονα με μανιβέλα. Σε αυτή την περίπτωση, πράτουμε όπως φαίνεται στο βίντεο του youtube, με τη διαφορά ότι προσθέτουμε ενεργοποιημένο βιοκάρβουνο, το μείγμα των μικροοργανισμών μας, Ormus, νερό από κομπόστ και ορυκτή σκόνη. www.youtube.com/watch?v=gXjEa8j4nF8
Χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε χρώμα άργιλου (όχι μόνο κόκκινο όπως αναφέρεται) που βρίσκεται εκεί που είναι εκτεθειμένο το υπέδαφος, στις όχθες ενός ποταμού κλπ. Χρησιμοποιούμε δύο μέρη πηλού και ένα μέρος χούμο ή κομπόστ σκουληκιών ή απλά κομπόστ (χωρίς σπόρους ζιζανίων), βιοκάρβουνο, το μείγμα των μικροοργανισμών μας, Ormus και ορυκτή σκόνη. Αυτοί οι σβόλοι λειτουργούν σαν μικροσκοπικό περιβάλλον θρεπτικών ουσιών και ωφέλιμων μικροοργανισμών του εδάφους. Πριν φτιάξουμε πολλά, φτιάχνουμε μια χούφτα, τα στεγνώνουμε και τα δοκιμάζουμε για να δούμε αν δουλεύουν. Αν όχι, αλλάζουμε την αναλογία των συστατικών.
Ιδανικά τα φτιάχνουμε λίγο πριν τις βροχές*  για να μην χρειαστεί να τα στεγνώσουμε και να τα αποθηκεύσουμε. Όντας ήδη μαλακά, θα φυτρώσουν πιο γρήγορα. Επίσης, οι μικροοργανισμοί δεν θα μπουν σε καλοκαιρινή νάρκη (λόγω ξηρασίας). Θα παραμείνουν ζωντανοί αν δεν ξεράνουμε τους σβόλους. Επίσης, δεν αναλαμβάνουμε τον κίνδυνο να καταστραφούν οι σπόροι καθώς υπάρχει η πιθανότητα να φυτρώσουν λίγο πριν οι σβόλοι στεγνώσουν τελείως. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν φτιάχνουμε τους σβόλους με το χέρι και τους κάνουμε μεγάλους για να εξοικονομήσουμε χρόνο. Παίρνουν πολύ χρόνο για να στεγνώσουν, με αποτέλεσμα να βλάπτουν τους σπόρους που έχουν ελαφρώς φυτρώσει. Κι αν το μίγμα του πηλού δεν είναι αρκετά διαπερατό από το νερό, δεν θα φτάσει στο σπόρο αρκετή υγρασία για να φυτρώσει.
* Αν τα φτιάξετε πολύ πριν τις βροχές, τουλάχιστον φτιάξτε τα νωρίς το πρωί μια ζεστή μέρα για να έχουν την ευκαιρία να στεγνώσουν γρήγορα. Περιμένετε την κατάλληλη στιγμή για να τα σπείρετε λίγο πριν την έναρξη της βροχής ακολουθούμενη από περισσότερρε βροχές. Η βροχή μαλακώνει τον πηλό, επιτρέποντας στους σπόρους να βλαστήσουν. Μετά από αυτό, ακόμα κι αν μεσολαβήσουν λίγες μέρες ηλιοφάνειας (όχι πάρα πολλές) πριν από τις επόμενες βροχές, οι σβόλοι προστατεύουν τους σπόρους που βλάστησαν.
Επιλέγουμε σπόρους από μεγάλη ποικιλία φυτών, βρώσιμους ή μη, όλους ανάμεικτους αλλά σε ομάδες. Τους σβόλους των θάμνων τους σκορπίζουμε πιο αραιά και λίγο μακριά και τους σβόλους με τους σπόρους των δέντρων ακόμα πιο μακριά και με περισσότερη δύναμη για να εκτιναχθούν μακριά. Μόλις μεγαλώσουν λίγο τα δέντρα και οι θάμνοι, τα αραιώνουμε ώστε να μην υπερφορτώνουμε την περιοχή με ξυλώδη βιομάζα, μεταφυτεύοντάς τα σε μέρη που δεν υπάρχουν τόσα πολλά αυτού του είδους και φυτεύουμε άλλα από το φυτώριο, διανέμοντας τα ομοιόμορφα, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε ποικιλίας. Ό,τι περισσεύει, το παίρνουμε στο φυτώριο μας και το περιποιούμαστε μέχρι να το χαρίσουμε σε αυτούς που μπορεί να το χρειαστούν. Σπέρνουμε σε διαφορετικούς χρόνους, τις κατάλληλες ποικιλίες και ποσότητες και περισσότερες από μία φορές τα επόμενα χρόνια. Σωστός συγχρονισμός σημαίνει, για παράδειγμα, όχι την άνοιξη, καθώς θα ξεραθούν το καλοκαίρι αν δεν ποτιστούν, αλλά και όχι στις αρχές του φθινοπώρου πριν από μια πρώιμη βροχή που θα τα φυτρώσει όλα, αλλά μετά όλα θα ξεραθούν γιατί οι επόμενες βροχές θα έρθουν πολύ αργότερα (εκτός κι αν μπορούμε να τα ποτίσουμε). Δυστυχώς στις εκδρομές που έχουν γίνει για σπορές με σβόλους, εκατομμύρια μικρά φυτά έχουν ξεραθεί γιατί αυτοί που τους έσπειραν δεν έλαβαν αυτό υπόψη τους. Αν δεν έχουμε πολύ χώρο και κάνουμε μονοπάτια δίπλα στα κανάλια άρδευσης (βλ. παρακάτω), ενδιάμεσα, στα υπερυψωμένα παρτέρια, χρησιμοποιούμε σβόλους μόνο για μονοετή και πολυετή φυτά και θάμνους και φυτεύουμε τους σπόρους των δέντρων και τα δενδρύλλια από το φυτώριο στα παρτέρια ή ανάμεσά τους σε κατάλληλες αποστάσεις αποφασίζοντας μόνοι μας πού.
Οι καλλιέργειες φυτών για χλωρή λίπανση μπορούν να καταστείλουν τα ζιζάνια, να δεσμεύσουν το CO2 στο έδαφος, να υποστηρίξουν τους μυκόρριζους μύκητες http://mycorrhizas.info/ , να δημιουργήσουν φυσικό οργανικό επίστρωμα και να προστατεύσουν το έδαφος από την ξηρασία και τη δυνατή βροχή. Για τη δημιουργία αυτού, σπέρνουμε το φθινόπωρο ένα μείγμα φυτών χλωρής λίπανσης (σπόρους αζωτοδεσμευτικών φυτών, φασόλια, δημητριακά, αγρωστώδη κλπ. σε σβόλους) το φθινόπωρο, το οποίο κόβουμε (ή τα συνθλίβουμε με κύλινδρο) αν θέλουμε λίγο πριν, ή την άνοιξη.
Έτσι, εστιάζουμε στην αύξηση της οργανικής ύλης με σάπια φύλλα, γρασίδι/κομπόστ και βελτιωτικά και σπέρνουμε σβόλους σπόρων (που θα μπορούσαν επίσης να περιλαμβάνουν λαχανικά) την άνοιξη για να βελτιώσουμε περαιτέρω τη δομή του εδάφους με τις ρίζες τους.
Φύτευση δέντρων από φυτώριο.
Όσο για τα δέντρα, το φυτώριο μας θα πρέπει να έχει σπορόφυτα που ξεκινήσαμε από σπόρους σε χωμάτινα μπλοκ (πως να τα φτιάξεις μόνος σου στο YouTube) φτιαγμένα από το χώμα μας (αυτά είναι καλύτερα από γλάστρες και πλαστικές σακούλες), από κοινά και ενδημικά οπωροφόρα δέντρα κι επίσης ενδημικά που δεν είναι γνωστά στην περιοχή μας, επιλέγοντας προσεκτικά πού θα τα φυτέψουμε. Εφόσον είναι από τη «λίστα» (βλ. στο τέλος του άρθρου), θα μπορούσαν να υπήρχαν στην περιοχή μας πριν από χιλιάδες χρόνια. Εάν μεγαλώσουν καλά, τότε θα πρέπει να τα θεωρήσουμε ενδημικά. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι τα δέντρα μπορεί να μην αναπτύσσονται καλά τώρα λόγω του εξαντλημένου εδάφους, αλλά σε πέντε χρόνια, μετά από όλες τις βελτιώσεις μας, μπορούν να αναπτυχθούν πολύ καλά. Τα φυτά/δέντρα από το φυτώριο θα πρέπει να φυτεύονται στην τελική τους θέση όταν έχουν αναπτύξει αρκετά μακρύ ριζικό σύστημα ώστε να αντέχουν τη ζέστη και την ξηρασία, εκτός κι εάν ποτίζονται πιο συχνά.
Για να αρχίσουμε να τρώμε φρούτα σε 2-3 χρόνια, αγοράζουμε δέντρα, θάμνους και αμπέλια από ένα φυτώριο που δεν κλαδεύει την κορυφή ή/και τις ρίζες τους. Επειδή τα φυτά από φυτώρια δεν είναι τόσο ανθεκτικά και δεν ζουν πολύ, τα φυτεύουμε το επόμενο φθινόπωρο (μέχρι την άνοιξη) αρκετά κοντά στα άγρια σπορόφυτα (ή σημεία που βάλαμε ή θα βάλουμε σπόρους) του ίδιου είδους, είτε προέρχονται από αντίστοιχο άγριο είτε από κουκούτσι φρούτων από ένα φρούτο που φάγαμε. Καθώς είναι πιο ανθεκτικά και παράγουν φρούτα καλύτερης ποιότητας, θα είναι τα προτιμώμενα. Κλαδεύουμε τα δέντρα από το φυτώριο όταν τα εμποδίζουν και τελικά όταν παραείναι στη μέση τα κόβουμε για να ταΐσουν τους ανθεκτικούς γείτονές τους με την αποσύνθεσή τους.
Εναλλακτικά, μπορούμε να φυτέψουμε δύο έως τέσσερα δέντρα (θα πρέπει να έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος) της ίδιας οικογένειας σε απόσταση 50 έως 60 εκ. το ένα από το άλλο (ή λιγότερο για εμβολιασμό προσέγγισης), ειδικά αν δεν έχουμε πολύ χώρο. Στη συνέχεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εμβολιασμό για να τα ενώσουμε μεταξύ τους. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε την επίδραση στα άγρια οπωροφόρα δέντρα σε συνδυασμό με ένα δενδρύλλιο που έχει αναπτυχθεί από ένα κουκούτσι συμβατικού οπωροφόρου ή ένα εμβολιασμένο δέντρο από ένα φυτώριο. Δείτε: thespruce.com/make-an-approach-graft-3269545
Προτεινόμενος αριθμός δέντρων.
Τα παρακάτω είναι για εύκρατα κλίματα. Για τις τροπικές περιοχές, καθώς υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικά είδη οπωροφόρων δέντρων, χρειάζεστε μια πολύ μεγαλύτερη περιοχή για να τα συμπεριλάβετε όλα.
Στα εύκρατα κλίματα, υπάρχουν περίπου 25 είδη φρούτων. Για να παρατείνουμε την περίοδο συγκομιδής του καθενός, πρέπει να έχουμε τουλάχιστον τρεις διαφορετικές ποικιλίες από κάθε είδος δέντρου. Ένα που ωριμάζει νωρίς, ένα ενδιάμεσα κι ένα που ωριμάζει αργά. Αν έχουμε (τουλάχιστον) δύο δέντρα από το καθένα, δηλαδή έξι πολλαπλασιαζόμενα επί 25, είναι 150 δέντρα συν 50 άγρια, ισούται με 200. Αυτό σημαίνει πως για να χωρέσουν όλα ευρύχωρα χρειαζόμαστε τουλάχιστον 2.500 τ.μ. Μαζί με τα κτίρια κλπ., το ελάχιστο που χρειαζόμαστε είναι περίπου 4 στρέμματα (4000 τ.μ.). Στη συνέχεια, όσο περισσότερη γη έχουμε, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, μπορούμε να αυξήσουμε τον αριθμό και την ποικιλία, και να συμπεριλάβουμε περισσότερα ενδημικά δέντρα, περισσότερους θάμνους και περισσότερα δέντρα ποικίλης χρησιμότητας (για να φτιάξουμε σχοινιά, κεριά, σαπούνια, ολόισιους κορμούς για κατασκευές, κτλ.). Μερικά οφέλη που παίρνουμε από τα δέντρα: https://eartheclipse.com/environment/benefits-of-trees.html
Το μοντέλο του στρέμματος.
Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να φτιάξουν ένα δασόκηπο σε ένα στρέμμα. Υπάρχουν πολλά βίντεο στο YouTube. Εδώ θα σας δώσω μερικές τεχνικές εξοικονόμησης χώρου χωρίς να παρεμβαίνετε στο φυσικό σχήμα των δέντρων, για να αξιοποιήσετε στο έπακρο αυτό το μικρό χώρο. Ένα στρέμμα μπορεί να θρέψει πλήρως πέντε φυτοφάγους. Υπ’ όψιν πως επειδή 10 στρέμματα δεν φτάνουν για να θρέψουν ΕΝΑΝ παμφάγο, ο λόγος που θέλουν να μειώσουν τον πληθυσμό της γης, είναι επειδή ο κόσμος δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει φυτοφάγος.
Για να χωρέσουν όλα σε ένα στρέμμα, θα πρέπει να κλαδεύεται λίγο παραπάνω. Για παράδειγμα, είναι δυνατό να ελαχιστοποιηθεί ο απαιτούμενος χώρος φυτεύοντας 2, 3 ή 4 από τα ίδια είδη πολύ κοντά το ένα στο άλλο, ακόμη και χωρίς εμβολιασμό προσέγγισης. Τα κλαδιά τους δεν θα μπλεχτούν μεταξύ τους καθώς αυτά επιλέγουν να αναπτυχθούν προς μία κατεύθυνση. Όσο για τα άγρια/εγγενή δέντρα, τα φυτεύουμε αρκετά κοντά στα οπωροφόρα δέντρα και κλαδεύουμε τα κάτω κλαδιά τους ώστε να ψηλώσουν για να ανοίξει η κόμη τους πάνω από τα οπωροφόρα δέντρα. Μπορούμε επίσης να τα φυτέψουμε ακριβώς στην άκρη του αγροκτήματος, έτσι ώστε η κόμη τους να μεγαλώσει από την έξω μεριά. Επίσης, αν βρισκόμαστε δίπλα σε ένα δάσος, θα μπορέσουμε να το γεμίσουμε με περισσότερα ενδημικά δέντρα διαφορετικών ειδών, ακόμα και κάποια άγρια εδώδιμα είδη. Τα αμπέλια (σταφύλια, ακτινίδια κ.λπ.) δεν πιάνουν χώρο καθώς σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Μια άλλη τεχνική εξοικονόμησης χώρου είναι ο εμβολιασμός ενός δέντρου με περισσότερες ποικιλίες. Επίσης, οι πυκνοφυτεμένοι άγριοι θάμνοι και ορισμένα δέντρα μπορούν να κλαδεύονται συνεχώς για να παρέχουν οργανική ύλη στο έδαφος.
Φυτεύουμε λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες.
Πρώτα απ ‘όλα, αν δεν θέλετε να εξαρτάστε πολύ από το πότισμα, σπείρετε τους σβόλους λίγο πριν από μια σειρά βροχών το φθινόπωρο, που θα εξασφαλίσει πως όλα θα φυτρώσουν και θα αναπτυχθούν. Λόγω των καιρικών συνθηκών που αλλάζουν λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης, αυτή η περίοδος μπορεί να είναι πολύ αργά το φθινόπωρο, οπότε τα φυτά δεν θα προλάβουν να αναπτυχθούν πριν από το κρύο του χειμώνα. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να φυτέψετε νωρίτερα και να τα ποτίσετε. Για να ελαχιστοποιήσετε το πότισμα, καλό είναι να λάβετε υπόψη και άλλους παράγοντες, όπως η φύτευση με το φεγγάρι και η φύτευση σύμφωνα με τα τέσσερα στοιχεία που διέπουν τα ζώδια. Λόγω της βαρυτικής έλξης του φεγγαριού, που προκαλεί παλίρροιες, η υγρασία του εδάφους απορροφάται μέσω του εδάφους και ανεβαίνει στην επιφάνεια στην πανσέληνο ή τη νέα σελήνη. Οι σπόροι απορροφούν επίσης περισσότερο νερό κατά την πανσέληνο. Φυτεύεις καλλιέργειες που καρποφορούν πάνω από το έδαφος όταν το φεγγάρι μεγαλώνει και κάτω (βολβοί, κόνδυλοι, ρίζες κλπ.) όταν φθίνει. Για περισσότερες πληροφορίες, κάντε κλικ εδώ:
Morningchores.com/planting-by-the-moon/
Στο σχεδιασμό και τη σπορά των σβόλων, λαμβάνουμε επίσης υπόψη ακόμη περισσότερους παράγοντες, όπως να διασφαλίσουμε πως όλα έχουν αρκετό ήλιο, δηλαδή τα δέντρα να είναι ανάμεικτα, χαμηλά και ψηλά, ώστε η κόμη των δέντρων να είναι σε διαφορετικό επίπεδο. Μπορούμε λοιπόν να μειώσουμε τις μεταξύ τους αποστάσεις και ακόμη περισσότερο αφού δεν θα υπάρχουν δρόμοι, αλλά λαμβάνοντας υπόψη πως όλα χρειάζονται ήλιο και επομένως, στις άκρες, και ειδικά σε μια νότια έκθεση, φυτεύουμε δέντρα που αγαπούν τον ήλιο σαν τις συκιές, αφήνοντας περισσότερο χώρο μεταξύ τους. Επίσης, τα αειθαλή δέντρα που δεν ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα μπορούν να χρησιμεύσουν σαν ανεμοφράκτες.

Πώς να φτιάξουμε μονοπάτια και αρδευτικά κανάλια.
Αυτό είναι πολύ περίπλοκο για να προσπαθήσω να το εξηγήσω (και να το καταλάβετε), οπότε κάποια στιγμή, θα υπάρξει ένα βίντεο που θα δείχνει πώς να το κάνετε. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα πρόχειρο σκίτσο.
Ανάλογα με την κλίση και το έδαφος, δημιουργούμε υπερυψωμένα παρτέρια (καλύπτοντας το εξωτερικό του υπερυψωμένου τμήματος του εδάφους με πέτρες, ξύλα κλπ. για να μην εξατμίζεται το νερό) με μονοπάτια ενδιάμεσα τα οποία σχηματίζουμε ακολουθώντας το περίγραμμα του εδάφους (για να ποτίζουμε με αυλάκια) ή αν το έδαφος είναι επίπεδο, φτιάχνουμε κύκλους και διάφορα άλλα καλλιτεχνικά σχήματα (με βάση την ιερή γεωμετρία), θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε απαραίτητα πλαστικούς σωλήνες ποτίσματος για το πότισμα.
Σε μια πλαγιά (έστω και μικρή), αν λάβουμε υπόψη πως τα μονοπάτια θα πρέπει να καταλαμβάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο χώρο, υπάρχει μόνο ένα ιδανικό σχέδιο. Τα σχηματίζουμε στην πάνω πλευρά (της πλαγιάς) του υπερυψωμένου παρτεριού, τα φτιάχνουμε κατά μήκος του περιγράμματος με τη σωστή κλίση ( π.χ. 1 ή 2%), για να κινείται το νερό αρκετά αργά ώστε να μουλιάσει το χώμα. Όσο για τα υπερυψωμένα παρτέρια όπου θα σκορπίσουμε τους σβόλους, το πλάτος τους πρέπει να είναι τόσο ώστε να χωράει ομοιόμορφα ανάμεσα στα δέντρα. Για να μπορέσουμε να φτάσουμε στα φυτά και από τις δύο πλευρές του παρτεριού, υπολογίζουμε πως μπορούμε να σκύψουμε περίπου 60 εκατοστά πάνω από τα παρτέρια, οπότε το πλάτος τους πρέπει να είναι 120 εκ.. Εάν τα παρτέρια είναι πιο φαρδιά, μπορούμε να κάνουμε μικρά κάθετα μονοπάτια σε ίσες αποστάσεις ή να χρησιμοποιήσουμε επίπεδες πέτρες, πλάκες ή οτιδήποτε άλλο για να πατάμε για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε όλα τα φυτά. Για να αποφύγουμε τη συμπίεση του εδάφους, περπατάμε μόνο στα μονοπάτια.
Σε επίπεδο έδαφος, εάν έχουμε καλλιτεχνικό προσανατολισμό, μπορούμε να επιτρέψουμε στη φύση να επιλέξει τι θα φυτρώσει, μόνο για μονοετή, πολυετή φυτά και θάμνους στα παρτέρια μας, και για τα δέντρα και τα αμπέλια που θα σκαρφαλώσουν πάνω τους, παίζουμε με διαφορετικά σχέδια, ακόμα και κύκλους, χρησιμοποιώντας την ιερή γεωμετρία. Στην επίπεδη γη πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα χρήματα καθώς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πλαστικούς σωλήνες ύδρευσης (τουμπόραμα), για να αποφύγουμε την τοξικότητα των σωλήνων άρδευσης και να το σχεδιάσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε μετά από κάθε πότισμα να φεύγει το νερό εντελώς από τους σωλήνες, καθώς χαλάει αν μείνει μέσα.
Δημιουργία και χρήση του εργαλείου A για να σχηματίσετε τη γραμμή περιγράμματος με κλίση 1% (ή μεγαλύτερη).
Παίρνουμε τρία κομμάτια ξύλου, τα δύο από τα μακριά κάθετα να είναι ίσα, τα άκρα των ποδιών που ακουμπούν στο έδαφος πρέπει να απέχουν δύο μέτρα και με το μικρότερο οριζόντιο κομμάτι σχηματίζουμε το Α . Στο επάνω μέρος στο κέντρο, βάζουμε μια βίδα και πάνω της στερεώνουμε ένα σπάγκο, που κρέμεται κάτω από το οριζόντιο ξύλο, και για να είναι ίσιο στερεώνουμε ένα βάρος, ένα κομμάτι μέταλλο, ή οτιδήποτε άλλο. Όταν τοποθετούμε αυτό το Α σε μια επίπεδη επιφάνεια, τραβάμε μια γραμμή στο οριζόντιο ξύλο που συμπίπτει με το σπάγκο. Είναι στη μέση. Στη συνέχεια σηκώνουμε το ένα πόδι δύο εκατοστά ψηλότερα και κάνουμε άλλο ένα σημάδι. Αυτό είναι 1%, ένα εκατοστό ανά μέτρο, δύο εκατοστά για τα δύο μέτρα. Στη συνέχεια σηκώνουμε 4 εκατοστά (ή όποιο ποσοστό θέλουμε) και σημειώνουμε άλλο ένα σημάδι για την κλίση του 2%. Τώρα είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Το τοποθετούμε στο έδαφος ώστε ο σπάγκος να βρίσκεται ακριβώς στο σημάδι 1%. Είναι χρήσιμο να έχουμε δύο μυτερούς πασσάλους τους οποίους καρφώνουμε στο έδαφος για να ξέρουμε πού θα σκάψουμε αμέσως μόλις αφαιρέσουμε το εργαλείο Α. Αφαιρούμε τα ζιζάνια με την τσάπα ανάμεσα στους πασσάλους, μετά μετακινούμε τον πρώτο πάσσαλο και το τοποθετούμε στο επόμενο σημείο που θα αγγίξουμε το εργαλείο Α κ.ο.κ. Αντί να σκάβετε κάθε φορά, είναι πιο εύκολο να έχετε λίγη σκόνη ασβέστη ή ένα ψεκαστήρα με ασβέστη και νερό, για να σκάψετε αφού τελειώσει η σήμανση. Τα αγριόχορτα που αφαιρούνται από το αρδευτικό κανάλι και τα μονοπάτια πάνε στο κομπόστ ή στον θρυμματιστή και το χώμα που σκάβουμε από αυτά, (περίπου 10 εκ.), πηγαίνει στα παρτέρια, για να ανυψωθεί η κάτω πλευρά τους για να γίνουν επίπεδα. Όταν καλύψουμε το αρδευτικό κανάλι με φυσικό τσιμέντο, θα το κάνουμε με τρόπο για να ποτίζουμε απευθείας τα παρτέρια. Χρειαζόμαστε ακόμα κάποιους πειραματισμούς, καθώς αυτό το τσιμέντο, αλλάζοντας ελαφρά τη συνταγή, γίνεται πορώδες. (Χρησιμοποιώντας το ως τέτοιο, μπορούμε να φτιάξουμε επίσης ένα φυσικό ψυγείο, το οποίο μειώνει τη θερμοκρασία κατά 12 βαθμούς)
Επίσης στα μονοπάτια, όπου φαρδαίνουν, μπορούμε να φυτέψουμε κάποια είδη δέντρων ή θάμνων που αναπτύσσονται γρήγορα (όπως η παυλώνια), προκειμένου να τα κλαδεύουμε για γρήγορη παραγωγή οργανικής ύλης για επίστρωμα. Στα υπερυψωμένα παρτέρια επίσης αν είμαστε άπειροι, πειραματιζόμαστε στο καθένα διαφορετικά για να μάθουμε τι λειτουργεί και τι όχι. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενεργούμε σύμφωνα με τις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε. Για παράδειγμα, αν δεν έχουμε αρκετούς σπόρους από δέντρα και φυτά, δεν παίρνουμε το ρίσκο να τους σπείρουμε σε σβόλους. Ωστόσο, το κύριο καθήκον μας είναι να επιστρέψουμε τους σπόρους στη Φύση διασκορπίζοντάς τους, μιμούμενοι τον αέρα που τους σκορπίζει παντού, μέσα σε άργιλο για να τους προστατεύσουμε μέχρι να βλαστήσουν. Όταν αυτά τα πρωτοποριακά φυτά αναπτυχθούν επαρκώς, θα μας καθοδηγήσουν στη φύτευση φυτών και δέντρων από το φυτώριο.

Τι να κάνουμε για να μην επηρεαστούν τα φυτά μας από τα ζιζάνια και τα έντομα.
Για τους ακόλουθους λόγους, είναι σημαντικό να ξεκινήσετε σε παρθένο έδαφος του οποίου η βιοενέργεια δεν έχει διαταραχθεί ποτέ. Πρώτον πρέπει να ξέρουμε πως όταν διαταράσσουμε την ισορροπία της φύσης, διεγείρουμε την αντίδρασή της με αποτέλεσμα μια ατελείωτη μάχη όπου καταφέρνουμε να επικρατήσουμε με το ζόρι και με πολύ κόπο, αλλά το τίμημα είναι να τρώμε δηλητηριασμένα ή ελλιπή σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα. Αν λοιπόν ξεκινήσουμε τη μάχη με τη φύση με την αναμόχλευση του εδάφους, μετά από μερικά χρόνια εντατικής χημικής καλλιέργειας (ή πολλά χρόνια για τη βιολογική), η φύση θα νικηθεί τόσο που δεν θα μπορεί να φυτρώσει ούτε ένα ζιζάνιο, αλλά παράλληλα θα νικηθούμε κι εμείς, αφού ούτε και τα δικά μας φυτά θα μεγαλώνουν. Αυτό δεν είναι εικασίες, έχει συμβεί σε εκατομμύρια στρέμματα. Η φύση λειτουργεί ως εξής: Όταν οι κυνηγοί σκοτώνουν πολλά από ένα συγκεκριμένο είδος ζώου, αυτό θα πολλαπλασιαστεί σε υπέρμετρο βαθμό για να επιβιώσει. Με τον ίδιο τρόπο, όταν η βιοενέργεια του εδάφους διαταράσσεται από το όργωμα ή το φρεζάρισμα, τα ζιζάνια γίνονται όλο και πιο δυνατά και δεν αφήνουν τα δικά μας να αναπτυχθούν, ιδιαίτερα επειδή τα δικά μας δεν αντέχουν επειδή από γενιά σε γενιά, εδώ και εκατοντάδες χρόνια τα υπερπροστατεύουμε, υπερποτίζουμε και τα υπερλιπαίνουμε, ακόμα και τα βιολογικά. Μετά το όργωμα, συνεχίζουμε τη βία για να καταπνίξουμε την αντίδραση της φύσης καταστρέφοντας τα ζιζάνια με διάφορους τρόπους, πιστεύοντας πως αυτά κλέβουν ουσίες του εδάφους από τα φυτά μας, ενώ στην πραγματικότητα αυτά είναι σαν τα ζώα που πολλαπλασιάζονται υπερβολικά λόγω της βίας μας προς τη φύση.
Η λύση είναι, με την πρώτη σπορά ευπαθών λαχανικών και φυτών, να εφαρμόσουμε κάποιες έξυπνες τεχνικές, μέχρι τα φυτά και τα δέντρα της τρίτης γενιάς (έχοντας επιστρέψει στην προγονική τους μορφή), να προσαρμοστούν με τα υπόλοιπα και να γίνουν ενδημικά. Τότε θα παράγουν καρπούς κλπ. εξαιρετικής ποιότητας και δεν θα ενοχλούνται πλέον από τα ζιζάνια. Έτσι τότε δεν θα είναι αλήθεια πως τα φυτά μας πνίγονται από τα ζιζάνια. Η φύση δεν λειτουργεί σαν τους ανθρώπους ανταγωνιστικά. Ένα παράδειγμα που αποδεικνύει τη σοφία της Φύσης είναι η παρατήρηση των κλαδιών και των ριζών ενός δέντρου που απλώνονται ομοιόμορφα χωρίς να μπλέκονται μεταξύ τους. Αυτό συμβαίνει σε δέντρα που αναπτύσσονται χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ρίζες πολλών διαφορετικών ειδών που φύονται το ένα δίπλα στο άλλο. Πάντα μένει χώρος για το καθένα ώστε να έχει αρκετό χώμα γύρω του. Δεν “κλέβουν” ουσίες το ένα από το άλλο. Αντίθετα, βοηθούν το ένα το άλλο, αρκεί να αποτελούν μέρος ενός αρμονικού οικοσυστήματος μεγάλης βιοποικιλότητας. Έτσι, για τα ευάλωτα φυτά μας στην αρχή, πριν γίνουν ανθεκτικά στην τρίτη τους γενιά, αντί να τα σπείρουμε σε σβόλους, τα ξεκινάμε πρώτα σε φυτώριο και μετά τα μεταφυτεύουμε. Μπορούμε επίσης να κόψουμε τα ζιζάνια γύρω τους για να μην σκιάζονται τα φυτά μας πολύ νωρίς στη ζωή τους και επίσης να ξεριζώσουμε μερικά ζιζάνια που είναι πολύ κοντά στις ρίζες τους. Ακόμα κι αν αυτά υψωθούν αργότερα, δεν θα βλάψουν τα φυτά μας γιατί θα είναι αρκετά ψηλά για να τα αντεπεξέλθουν.
Αν δεν έχουμε σχηματίσει μονοπάτια, και τα ζιζάνια (ή αυτά που φυτεύουμε για να δημιουργήσουμε οργανική ύλη) είναι τόσο ψηλά που δεν μπορούμε να περπατήσουμε, αντί να τα κόψουμε, μπορούμε να φτιάξουμε ένα εργαλείο, έναν κλειστό κύλινδρο που το γεμίζουμε με νερό για να βαρύνει και τραβώντας το, καθώς κυλάει, πιέζει τα φυτά και τα γέρνει. Τα ψηλά με σκληρά κοτσάνια δεν θα ξανασηκωθούν.
Επίθεση από έντομα.
Στη Φύση όταν οι σπόροι άγριων φυτών πέσουν σε φτωχό έδαφος ή εάν τα φυτά είναι άρρωστα λόγω λανθασμένων καλλιεργητικών πρακτικών, τότε φτάνουν τα βλαβερά έντομα για να τα εξολοθρεύσουν. Αυτά στην πραγματικότητα είναι πολύ ωφέλιμα γιατί η δουλειά τους είναι να εξαλείψουν στη Φύση οτιδήποτε για κάποιο λόγο δεν είναι δυνατό φυτό, ώστε οι απόγονοι των φυτών να είναι δυνατοί και υγιείς. Δείτε: “Γιατί τα έντομα δεν επιτίθενται και δεν μπορούν να επιτίθενται σε υγιή φυτά”
https://www.youtube.com/watch?v=bnNOvA3diDU

Διαφορές μεταξύ αυτής της μεθόδου και άλλων μεθόδων.
Ένα μείγμα από φυτά είναι ανώτερο από τη μονοκαλλιέργεια.
Στην ανέγγιχτη Φύση, δεν υπάρχουν δάση με μόνο ένα ή λίγα είδη δέντρων. Σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον, σε κατεστραμμένο έδαφος, τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί εκτός από τα πολύ ανθεκτικά είδη όπως τα πεύκα και τα χόρτα στα λιβάδια. Ένα πευκοδάσος δεν είναι φυσικό. Είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής της φύσης πριν από εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια. Σε εδάφη που έχει καεί το δάσος, πρέπει να σπείρουμε στην αρχή σπόρους/σβόλους ανθεκτικών ειδών που προσθέτουν οργανική ουσία και εμπλουτίζουν το έδαφος και τέλος σπέρνουμε τα πιο ευαίσθητα είδη.
Στη διαδικασία της μίμησης της Φύσης, δεν φυτεύουμε ένα μοναδικό είδος. Δεν κάνουμε μονοκαλλιέργειες, ούτε καν φυτά σε ομάδες. Δηλαδή δεν φυτεύουμε μόνο λαχανικά. Τα λαχανικά πρέπει να έχουν κι άλλα φυτά γύρω τους (θάμνους και δέντρα) για να προστατεύονται πλήρως. Τα φυτά που είναι όλα ανάμεικτα έχουν καλύτερη υγεία, ανθεκτικότητα, ζουν περισσότερο και έχουν πολλές περισσότερες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Η εξάλειψη των ενδημικών δέντρων και η χρήση δηλητηρίων, παγίδων και τεχνασμάτων έτσι ώστε τα πουλιά να μην τρώνε τους καρπούς, είναι ο συμβατικός τρόπος καλλιέργειας. Όταν τα άγρια και ήμερα οπωροφόρα δέντρα και όλα τα άγρια φυτά συνδυάζονται αρμονικά με τα συμβατικά, αυτό φέρνει μεγάλη ισορροπία και δεν υπάρχει ανταγωνισμός όπως θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, αν υπήρχαν δέντρα με ενδημικούς καρπούς που είναι η προτιμώμενη φυσική τροφή των πουλιών, αυτά δεν θα έτρωγαν τους καρπούς μας. Τα άγρια δέντρα αναπτύσσονται χωρίς πότισμα, κοπριά, ζωικά προϊόντα (οστεάλευρα και αίμα), χημικά λιπάσματα και ψεκασμούς. Τα συμβατικά μπορούν να αναπτυχθούν με τον ίδιο τρόπο και όταν τα ανακατεύουμε με τα άγρια μεγαλώνουν αρκετά καλά χωρίς να χρειάζονται επιπλέον φροντίδα λόγω συντονισμού και επικοινωνίας με τα άγρια μέσα από τις ρίζες τους και όχι μόνο. Η υπεροχή του σε σύγκριση με άλλες μεθόδους.
Η γονιμότητα του εδάφους σε ένα τέτοιο οικοσύστημα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, σε αντίθεση με άλλες μεθόδους, ακόμα και τις βιολογικές όταν χρησιμοποιεί όργωμα και φρεζάρισμα. Με αυτά, το έδαφος υποβαθμίζεται (αργεί για το βιολογικό) ακόμα και όταν η γη μένει σε αγρανάπαυση. Αυτό αποδεικνύεται ακόμη και από τους ίδιους τους βιοκαλλιεργητές, συμπέρασμα που βγάζουν από εμπειρία δεκαετιών. Οι μόνες που αναγεννούν λίγο παραπάνω τη Φύση είναι οι νέες, λιγότερο γνωστές μορφές αγροοικολογίας, που είναι η αναγεννητική αγροτοδασοπονία, μια μέθοδος που συνδυάζει δέντρα με φυτά (και μερικές φορές οικόσιτα ζώα), η αναγεννητική γεωργία, η οποία έχει εξαπλωθεί ευρέως στην Αμερική και η γεωθεραπεία https://cologie.wordpress.com / .
Αυτές μιμούνται λίγο περισσότερο τις φυσικές διεργασίες, είναι μια καλή κατεύθυνση για τον μέσο αγρότη, αλλά απέχουν αρκετά από αυτό που παρουσιάζεται εδώ. Επικεντρώνονται στον άνθρωπο και όχι στη Φύση. Ακολουθούν επίσης τη μονοκαλλιέργεια και δεν υπάρχει αρκετή βιοποικιλότητα. Όλες οι καινοτόμες καλλιέργειες που παράγουν μονοκαλλιέργειες, μία μόνο καλλιέργεια λαχανικών ή δημητριακών, κλπ., ή σε γλάστρες ή υδροπονία, δεν λαμβάνουν υπόψη τις γεωμαγνητικές επιδράσεις, τη βιοενέργεια των φυτών και άλλους παράγοντες που είναι ιδιαίτερα παρόντες σε ένα «Οικοσύστημα». όπως αυτό που περιγράφεται εδώ. Αυτός ο ενεργειακός παράγοντας είναι απαραίτητος για να είναι ισορροπημένη η υγεία μας. Όλες οι ανθρωπογενείς λύσεις βρίσκονται σε μειονεκτική θέση και δεν μπορούν να λειτουργήσουν βιώσιμα και μακροπρόθεσμα. Εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε έξοχοι στο να παρουσιάζουμε το ψεύτικο ως αληθινό, και το χειρότερο από όλα, ο εγωισμός μας δεν μας επιτρέπει να το παραδεχτούμε όταν μας αποκαλύπτεται. Χρησιμοποιούμε το μυαλό μας με ψευδείς αποδείξεις χωρίς να εξετάζουμε όλους τους παράγοντες, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της συμβατικής επιστήμης (καθώς η κβαντική δεν έχει ακόμη καθιερωθεί) είναι ελλιπές. Μπορούμε να δείξουμε πως όλα λειτουργούν καλά με τον δικό μας τρόπο, αλλά φυσικά ποτέ δεν δείχνουμε τι θα συμβεί στο μέλλον όταν προκύψουν αντίξοες συνθήκες και τι θα συμβεί μετά από δεκαετίες. Εκμεταλλευόμαστε το γεγονός ότι οι αλλαγές στη Φύση είναι πολύ αργές. Εάν χρησιμοποιηθεί η συμβατική επιστημονική γνώση για τη δημιουργία αυτού του πρωτογενούς οικοσυστήματος, κάπου θα αποτύχει, θα έχει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, δεν θα είναι αρκετά ανθεκτικό, θα είναι ευχάριστο μόνο στα μάτια, κλπ. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν λαμβάνει υπόψη πολλούς ουσιαστικούς παράγοντες αόρατους στον περιορισμένο ανθρώπινο νου. Τα μυστικά της Φύσης δεν μπορούν ούτε τώρα ούτε ποτέ να αποκρυπτογραφηθούν από το νου μας. Όσο ο φρέσκος χυμός ζαχαροκάλαμου διαφέρει από τη λευκή ζάχαρη, τόσο διαφέρει η φυσική αναγέννηση από τις ανθρώπινες εφευρέσεις.
Συμπέρασμα: όσο περισσότερο ενεργούμε με κίνητρα καθορισμένων κατευθυντήριων γραμμών και μονομερούς νοητικής γνώσης, τόσο λιγότερη επιτυχία θα έχουμε στη δημιουργία ενός αυτοσυντηρούμενου οικοσυστήματος μεγάλης βιοποικιλότητας.
Η υπεροχή της φυσικής μικτής σποράς.
Στη βιολογική κηπουρική εφαρμόζουν συνοδευτική φύτευση (αυτό πηγαίνει δίπλα σε αυτό και όχι δίπλα στο άλλο), αμειψισπορά (διαδοχή φυτών που απορροφούν πολλές ουσίες από το έδαφος με καλλιέργειες που αναπληρώνουν θρεπτικά συστατικά), αναμειγνύοντας χαμηλά φυτά κοντά σε υψηλά, και άλλα κόλπα που απαιτούν εκτενή γνώση. Η μέθοδος αναγέννησης με σπορά σπόρων μεγάλης ποικιλίας φυτών, επιτρέπει στη φύση να αποφασίσει τι θα αναπτυχθεί και πού, και αν η στοιχειακή ενέργεια δεν λείπει και ενισχύεται από την ελεύθερη κατάστασή μας που αντανακλάται στη φύση, το αποτέλεσμα θα είναι ένα πολύ αρμονικό οικοσύστημα όπου τα φυτά που θα αναπτυχθούν και θα συνεργάζονται αντί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς αυτό, αλλά είναι αλήθεια.

Συνοπτικά, μια μεγάλη ποικιλία φυτών/λαχανικών διαφορετικών υψών, ρυθμών ανάπτυξης και βάθους ριζών, τα πολύ απαιτητικά και οι καλλιέργειες που βελτιώνουν το έδαφος, που φυτεύονται με τη μέθοδο σπόρων/σβόλων, θα αναπτυχθούν καλά μαζί ανάμεικτα, αρμονικά με τη σοφία της Φύσης που δεν μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη γνώση. Καθήκον μας είναι ο εμπλουτισμός του εδάφους και η σπορά μεγάλης ποικιλίας φυτών.
Συμπέρασμα: η «επιστροφή της φύσης στην αρχική της μορφή» προσφέρει μια πραγματική λύση για την ανθρωπότητα.

Τι είναι αυτό που πήγε στραβά?
Είναι σημαντικό ο καθένας από εμάς να συνειδητοποιήσει τι πήγε στραβά, γιατί το έκανε και πού οδεύει η ανθρωπότητα, έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρη η σωστή πορεία δράσης για τον εαυτό του για να ανακτήσει την αρχική του κατάσταση. Έτσι θα γίνει αρκετά σαφές γιατί πρέπει να αναγεννήσουμε το πρωτογενές οικοσύστημα. Ότι στραβό έγινε και γίνεται συμβαίνει εξ αιτίας της άγνοιας του σωστού τρόπου.
Μερικά στοιχεία της παγκόσμιας υποβάθμισης.
Η αρχή της καταστροφής της φύσης ξεκίνησε με το άροτρο που οι άνθρωποι εν αγνοία τους θεωρούσαν απαραίτητο. Αυτό είναι επειδή ο άνθρωπος ξεφεύγοντας από το αρχικό του πρότυπο έχασε τη Γνώση κι εστιάστηκε μόνο στο παρόν της υλικής του υπόστασης και τα περί αυτής αγνοώντας τις μελλοντικές επιπτώσεις των πράξεών του. Το όργωμα και το ακόμα χειρότερο φρεζάρισμα καταστρέφουν τη φυσική δομή του εδάφους, μετά από κάποιο διάστημα το έδαφος συμπιέζεται κι έτσι χωρίς αέρα σαπίζουν με τις αναερόβιες ζυμώσεις οι ρίζες των φυτών, το γόνιμο έδαφος διαβρώνεται λόγω της καταστροφής της φυσικής του συνοχής, η μικροβιακή ζωή του εδάφους, τα ωφέλιμα σκουλήκια κλπ. σκοτώνονται, εξατμίζεται το πολύτιμο άζωτο κι όλα αυτά σταδιακά μέχρι εσχάτων, μέχρι πλήρους καταστροφής όπου πλέον δεν μπορεί να φυτρώσει ούτε ένα αγριόχορτο. Επιπλέον επιδρά αρνητικά η συσσώρευση αλατιού από τα χημικά λιπάσματα τα οποία εξ αιτίας της καταστροφής του εδάφους είναι απαραίτητα για να μεγαλώσουν τα αρρωστημένα φυτά που τρώμε. Έχει επίσης παρατηρηθεί πως το έδαφος διαβρώνεται 13 έως 40 φορές πιο γρήγορα από τον φυσικό ρυθμό διάβρωσης (που συμβαίνει φυσικά σε γυμνό έδαφος). Ήδη το 40% της παγκόσμιας γεωργικής γης έχει υποβαθμιστεί σοβαρά (με το 75% να είναι αρκετά υποβαθμισμένο). Η καταστροφή είναι τώρα τόσο μεγάλη, που αν συνεχιστεί αυτό με τους σημερινούς ρυθμούς, σε 30 έως 60 χρόνια δεν θα μπορεί να φυτρώσει στα εδάφη ούτε μια λεπίδα χόρτου. Αυτό οφείλεται επίσης στη συσσώρευση αλατιού από τα χημικά λιπάσματα, και στη δηλητηρίαση της ζωής του εδάφους με αγροχημικά. Αν έχει καλλιεργηθεί στο παρελθόν, ακόμα κι αν ήταν πριν από 100 χρόνια, δεν μπορεί να θεωρηθεί παρθένο. Το επιφανειακό έδαφος είναι το ανώτερο στρώμα του εδάφους με την υψηλότερη συγκέντρωση οργανικής ύλης και μικροοργανισμών που παρέχουν ζωτικά θρεπτικά συστατικά στις ρίζες των φυτών. Αυτό είναι που έχουν καταστρέψει οι πρόγονοί μας με το αλλεπάλληλο όργωμα. Και όπως στα εύκρατα κλίματα, χρειάζονται τουλάχιστον 100 χρόνια για να σχηματιστεί 1 ίντσα (2,5 εκ.) γόνιμο έδαφος αν δεν επέμβουμε, μπορείτε να φανταστείτε πόση δουλειά χρειάζεται για να αναβαθμιστεί γρήγορα το έδαφος, ακόμα κι αν δεν έχει καλλιεργηθεί για 100 χρόνια.
Ακολουθεί ένα παράδειγμα της καταστροφής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα: Μια περιοχή στον Περουβιανό Αμαζόνιο που είναι τόσο μεγάλη όσο η Ελβετία χρηματοδοτήθηκε από πολλές χώρες για να την προστατεύσουν από την ανείπωτη καταστροφή αγροτών, υλοτόμων και χρυσωρύχων. Έτσι πήγε εκεί ο στρατός για να το προστατεύσει και μετά από πολλές απώλειες, καθώς τους πυροβολούσαν οι άλλοι κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα, αποχώρησε. Η καταστροφή συνεχίζεται πλέον με τον ίδιο ρυθμό.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι που καταστρέφουν τη γη με ένα εκατομμύριο τρόπους, αυτή θα καταλήξει κοσμική σκόνη σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Το ίδιο συμβαίνει σε όλο το σύμπαν. Άπειροι πλανήτες με ζωή καταστρέφονται και άπειροι δημιουργούνται στην πορεία της τριβής των όντων με την ύλη.
Στην φθίνουσα πορεία μετά από την εποχή των παγετώνων, το έδαφος με το ξέπλυμα των ιχνοστοιχείων από τις βροχές, χάνει τη γονιμότητά του πολύ αργά, τα φυτά και τα δέντρα γίνονται μικρότερα, πιο επιρρεπή σε ασθένειες, μέχρι να αναζωογονηθεί πάλι σε μια περίοδο παγετώνων. Παράλληλα με τη γη, ακολουθούμε κι εμείς κατιούσα πορεία, γινόμαστε πιο υλιστές και εγωιστές, χάνοντας την επαφή με την πραγματικότητα, τη φύση και τους ανθρώπους γύρω μας. Επιπλέον, επιταχύνουμε την υποβάθμιση της φύσης λόγω λανθασμένων καλλιεργητικών πρακτικών και την καταστροφή μέσω πυρκαγιάς, υλοτόμησης κλπ.
Η ιστορία της φθίνουσας πορείας της Φύσης.
Στο μακρινό παρελθόν, αμέσως μετά την εποχή των παγετώνων, η καταπράσινη φύση μπορούσε να συντηρήσει τον άνθρωπο χωρίς να χρειάζεται τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την υλοτομία, την εξόρυξη ορυκτών και μετάλλων κλπ. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά όλα άλλαξαν. Οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν ασυνείδητα τις παρορμήσεις του ερπετικού εγκεφάλου, τα ζωώδη ένστικτά τους δηλαδή, χωρίς να γνωρίζουν πού θα τους οδηγούσαν, κι έτσι έχασαν τον παράδεισο στον οποίο ζούσαν. Η ζωή και το φυσικό περιβάλλον κατέληξε στο χάος που ζούμε σήμερα. Λόγω της παρακμής τους, έπρεπε να αντιμετωπίσουν ανθρωπογενείς και φυσικές καταστροφές, καθώς και τα άγρια ζώα που πριν ζούσαν μαζί τους ειρηνικά. Επίσης ο φόβος τους για την οργή των στοιχείων της φύσης τους οδήγησε σε συνωστισμό στις πόλεις για τη βελτίωση των αντίξοων συνθηκών και ως εκ τούτου στην καταστροφή της Φύσης (μέσω μονοκαλλιεργειών, υλοτόμησης κλπ.). Αυτά γινόντουσαν από τους λίγους για χάρη των πολλών που ζούσαν στις πόλεις. Οι λίγοι αυτοί στην άγνοιά τους, όταν έκοβαν δέντρα για ξυλεία, για ευκολία, διάλεγαν τα μεγαλύτερα δέντρα, τις «ψυχές» του δάσους, και τα αποψίλωναν στις παρυφές του αντί να αραιώνουν επιλεκτικά δέντρα μεσαίου μεγέθους σε ολόκληρο το δάσος. Επιπλέον, από τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να εκτρέφουν ζώα για κατανάλωση, τα έβοσκαν στα δάση. Τα ζώα έτρωγαν όλα τα νεαρά δέντρα, οπότε δεν υπήρχαν μικρά για να αντικαταστήσουν τα μεγάλα δέντρα όταν αυτά γερνούσαν και ξεραινόντουσαν. Μερικές φορές, σε αυτά τα ξερά νεκρά δάση ή στα ανοίγματα που υπήρχαν πολλά μικρά ξερά κλαδιά από τα δέντρα που έκοβαν, άρπαζε φωτιά από κεραυνούς. Στη συνέχεια, η πύρινη λαίλαπα ξέραινε τα παρακείμενα μη εύφλεκτα δάση και αφού έτσι ξεραινόντουσαν, μετά καιγόντουσαν. Μετά έρχονταν οι βροχές (που χωρίς δέντρα γινόντουσαν καταρρακτώδεις), και χωρίς τα δέντρα να κρατήσουν το γόνιμο έδαφος, το παρέσυραν. Οι βοσκοί μετά συνέχιζαν να βόσκουν τα ζώα τους στις καμένες περιοχές αντί να υπάρχει προστασία και να αναλαμβάνουν άλλοι φυτεύοντας δέντρα. Τα μικρά δέντρα που φύτρωναν τρωγόντουσαν από τα ζώα και μετά εισέβαλαν μόνο ανθεκτικά είδη όπως τα πεύκα που δεν τα προτιμούν οι κατσίκες και τελικά το πρωταρχικό οικοσύστημα κατέληγε να γίνει βοσκότοπος/λιβάδι ή πευκοδάσος. Τα πευκοδάση που θαυμάζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα ανείπωτης καταστροφής. Στη Φύση, είναι αφύσικο να υπάρχει μόνο ένα είδος δέντρων ή φυτών. Τεράστιες εκτάσεις δασών μεγάλης βιοποικιλότητας έχουν εξαφανιστεί σαν αποτέλεσμα της βοσκής των ζώων, κάτι που δεν θα είχε συμβεί αν οι άνθρωποι δεν έτρωγαν τα ζώα και τα ζωικά προϊόντα τους. Το ίδιο κάνουν και οι βοσκοί στις μέρες μας, και το Δασαρχείο όχι μόνο δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό, αλλά επιτρέπει επίσης στους υλοτόμους να κόβουν μεγάλα δέντρα. Αυτοί, μαζί με τους παράνομους υλοτόμους, συμβάλλουν ώστε η καταστροφή στα δάση μας να είναι ανείπωτη. Δυστυχώς, στο Πανεπιστήμιο Δασολογίας, δεν μελετούν τα πράγματα για τα οικοσυστήματα που παρουσιάζονται εδώ. Η φύση βρίσκεται στο έλεος των βοσκών, των υλοτόμων και των κυνηγών και μετά έρχεται η φωτιά για να αποτελειώσει την καταστροφή. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα δεν είναι φυσικά ευχάριστη, αλλά πρέπει να μάθουμε την αλήθεια για να αναλάβουμε δράση και να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Και η καλύτερη μορφή δράσης είναι η υποστήριξη της δημιουργίας ενός τέτοιου οικοσυστήματος όπως περιγράφεται εδώ.
Από την εμφάνιση των πρωτογενών οικοσυστημάτων η Γη έχει υποστεί πολλές ανακατατάξεις και αλλαγές. Ίσως η γνώση για το πώς να αναγεννηθούν αυτά τα οικοσυστήματα να έχει χαθεί λόγω φυσικών καταστροφών. Ή ίσως, καθώς ο άνθρωπος ζούσε σε αυτά χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει την αξία τους, να μην υπήρχε γνώση για το πώς να τα αποκαταστήσει. Μετά από φυσικές καταστροφές, ο άνθρωπος, από τροφοσυλλέκτης φρούτων σε ένα γόνιμο οικοσύστημα, κατέληξε να γίνει κυνηγός, βοσκός ή αγρότης. Η άμεση ανάγκη για επιβίωση τον οδήγησε να επιλέξει αυτόν τον τρόπο, πληρώνοντας ακριβό τίμημα όπως η σταδιακή φτωχοποίηση του εδάφους και τα φτωχά σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα.
Πέρα από τους βοσκούς και υλοτόμους, οι αγρότες με το όργωμα κατέστρεφαν τη γονιμότητα του εδάφους του πρώην δάσους. Όταν αυτό εξαντλείτο, έκοβαν κι άλλο δάσος για να ξαναρχίσουν με παρθένο χώμα. και με την εξάντληση αυτού συνέχισαν να κόβουν σταδιακά κι άλλο μέχρι που τελικά να μην υπάρχει δάσος παρά εξαντλημένο έδαφος. Για να διαρκέσει λίγο περισσότερο αυτή η γονιμότητα, άρχισαν να χρησιμοποιούν κοπριά, αμειψισπορά και να αφήνει το χωράφι σε αγρανάπαυση, δηλαδή να παραμένει αφύτευτο κάθε λίγα χρόνια. Παρ΄όλα αυτά όμως, απλά επιβράδυναν την καταστροφή. Αυτές οι πρακτικές έχουν εξελιχθεί στις καταστροφικές γεωργικές και τεχνολογικές εφαρμογές της εποχής μας (αγροχημικά, όργωμα κλπ.). Όχι μόνο αντιμετωπίζουμε την καταστροφή της Φύσης, αλλά κινδυνεύει και η υγεία μας από τα δηλητηριασμένα τρόφιμα. Αν προσθέσουμε όλα τα άλλα επαναλαμβανόμενα «λάθη» του τεχνολογικού μας πολιτισμού, δεν είναι περίεργο γιατί βιώνουμε πλήρη υποβάθμιση της φυσικής, συναισθηματικής, ψυχολογικής και πνευματικής μας κατάστασης.
Τι συνέβη στον Αμαζόνιο και σε άλλα οικοσυστήματα:
Υπάρχουν πολύ λίγα οικοσυστήματα στον κόσμο που είναι πρωταρχικά, δηλαδή που δεν έχουν καταστραφεί ποτέ από τον άνθρωπο σε καμία χρονική στιγμή στην ιστορία. Ακόμα κι αν υπήρχαν, έχουν επηρεαστεί από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Σε μέρη όπως ο Αμαζόνιος, το Darien του Παναμά και σε πολλά άλλα μέρη όπου πιστεύουμε πως υπάρχουν παρθένα πρωτογενή δάση/ζούγκλες, αυτά στην πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα της φυσικής δευτερογενούς αναγέννησης των δασών για λίγους μόνο αιώνες. Μεγάλο μέρος αυτής της εκ νέου ανάπτυξης συνέβη όταν οι Ινδιάνοι της Αμερικής, λόγω του ευρωπαϊκού αποικισμού, εγκατέλειψαν τα χωράφια τους και μείωσαν δραματικά τις γεωργικές τους δραστηριότητες αφού αποδεκατίστηκαν από τους αποικιοκράτες. Τότε εφάρμοζαν καλύτερες καλλιεργητικές τεχνικές. Τεράστιες εκτάσεις οργανικής ύλης έχουν βρεθεί στο υπέδαφος της ζούγκλας επειδή χρησιμοποιούσαν βιοκάρβουνο. Κοιτώντας τον Αμαζόνιο, είναι προφανές τι έχει πετύχει η παθητική αποκατάσταση του δευτερεύοντος δάσους τα τελευταία 400 χρόνια. Και πάλι, βέβαια, κυριαρχούν μόνο τα πιο ανθεκτικά είδη, αλλά στις τροπικές περιοχές αυτά είναι αρκετά. Ωστόσο, η αρχική συγκέντρωση των εξαφανισμένων ειδών δεν μπορεί να ανακτηθεί πλήρως, ακόμη και μετά από αιώνες φυσικής αναγέννησης. Η κλιματική αλλαγή, η βοσκή κοπαδιών ζώων στα δάση, ο διαχωρισμός των οικοτόπων (δημιουργία κενών στην ενδιάμεση ζώνη), η απώλεια ζώων που διανέμουν σπόρους και πυρκαγιές, δρουν από κοινού και επιβραδύνουν την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας. Οι βραχυπρόθεσμες φιλοδοξίες, η λανθασμένη δενδροφύτευση * που είναι πολύ δαπανηρή και επίπονη, η περιορισμένη χρηματοδότηση και η έλλειψη γνώσης, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, αποτελούν σοβαρά εμπόδια για την αποκατάσταση της δασικής βιοποικιλότητας, και ακόμη περισσότερο δεδομένης της καταστροφής και της καύσης από αγρότες, υλοτόμους, χρυσοθήρες και ορυχεία.
* Η φύτευση ενός ή μόνο λίγων ειδών, ειδικά με εύφλεκτα πεύκα που καίγονται επανειλημμένα, ευνοεί επίσης την παροχή πρόσθετων κονδυλίων για επαναλαμβανόμενη φύτευση. Και νομίζω ότι είναι γνωστό πόσο από αυτό το ποσό καταλήγει για δενδροφύτευση. Είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε από αυτά τα ατυχή γεγονότα, για να αντιστρέψουμε την καταστροφή της Γης που συμβαίνει δέκα φορές πιο γρήγορα από την αναγέννησή της, να φέρουμε την αναγεννητική γεωργία σε άλλο επίπεδο για να υιοθετήσει μερικές από τις μεθόδους που αναφέρονται εδώ και ακόμη καλύτερα να συμβάλουμε στην αναζωογόνηση της φύσης με τον τρόπο που προτείνω εδώ. Δυστυχώς, η βιολογική γεωργία (η οποία επίσης καταστρέφει το έδαφος αν οργώνει) αντιπροσωπεύει μόνο το 1,5% της παγκόσμιας καλλιέργειας και το υπόλοιπο 98,5% είναι η καταστροφική χημική καλλιέργεια, επομένως βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά.
Μεγαλύτερο στη φύση δεν σημαίνει καλύτερο. Ισχύει το αντίθετο .
Επομένως, δεν πρέπει να «εξαναγκάζουμε» τα φυτά να μεγαλώνουν και να παράγουν περισσότερο, γιατί έτσι γίνονται ευάλωτα σε έντομα και ασθένειες.
«Εξαναγκασμός» είναι το όργωμα και το φρεζάρισμα που απελευθερώνει πολύ άζωτο και άρα φτωχαίνει το έδαφος. Αν εξηγήσω όλη τη ζημιά που κάνουν, θα γεμίσω μια σελίδα. Χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να επιστρέψει η γη σε αυτό που ήταν πριν χωρίς τη βοήθειά μας. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.
«Εξαναγκασμός» είναι επίσης η αφύσικη κοπριά, το αίμα ή τα οστεάλευρα που είναι μη ισορροπημένα λιπάσματα καθώς περιέχουν υπερβολικές ποσότητες νιτρωδών/νιτρικών αλάτων κλπ. και προκαλούν ασθένειες στα φυτά και στον άνθρωπο. Κανένα φυτό στη Φύση δεν αναπτύσσεται με κοπριά.
https://www.youtube.com/watch?v=Qt6hDgyIY6U
«Εξαναγκασμός» είναι το υπερβολικό πότισμα για να πάρει το φυτό βάρος και όγκο χωρίς να είναι υγιεινό με την ανάλογη θρεπτική αξία. Πρέπει να ποτίζουμε μόνο όταν υπάρχει σημάδι μαρασμού στα φύλλα. Για παράδειγμα, ένα δέντρο που ταΐζουμε και ποτίζουμε πάρα πολύ για να παράγει περισσότερους και μεγαλύτερους καρπούς, θα είναι επιρρεπές σε ασθένειες και θα προσελκύει βλαβερά έντομα. Με ένα κύμα καύσωνα τα φύλλα του μαραίνονται, με τον αέρα τα κλαδιά του σπάνε, η βιοενέργεια και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από τον καρπό του μειώνονται και αντί για 200 χρόνια θα ζήσει 50.
Συνέπειες συμπίεσης εδάφους.
Εκτός από όλες αυτές τις μορφές καταστροφής του εδάφους, καταστροφή συμβαίνει κι όταν τα ζώα που βόσκουν το πατούν στα λιβάδια, ειδικά όταν βρέχει και το έδαφος είναι υγρό. Το έδαφος συμπιέζεται ακόμη περισσότερο όταν το πιέζει τρακτέρ ή βαρύ όχημα, με αποτέλεσμα να χάνει την πορώδη και συνεκτική του υφή. Στη συνέχεια, με την καταρρακτώδη βροχή (η βροχή γίνεται καταρρακτώδης λόγω της έλλειψης των δασών μας), συμπιέζεται ακόμη περισσότερο και καθώς η βροχή δεν μπορεί πλέον να απορροφηθεί, αρχίζει η διάβρωση του εδάφους, ειδικά στις πλαγιές. Εκατομμύρια εκτάρια έχουν καταστραφεί με αυτόν τον τρόπο. Το περισσότερο που θα αναπτυχθεί στο υπόλοιπο υπέδαφος είναι λίγα ζιζάνια και μικροί θάμνοι. Στην περίπτωση της συμπίεσης, η φύση έχει την τέλεια λύση για την αποκατάσταση του εδάφους. Ξεφυτρώνουν άγρια, ανθεκτικά, επεκτατικά φυτά που οι αγρότες μισούν (όπως η αγριάδα και τα ξαδέρφια της), τα οποία μπορούν πολύ γρήγορα να καλύψουν το έδαφος για να το προστατέψουν από τον ήλιο και να το εμπλουτίσουν με οργανική ύλη. Μόλις αναπτυχθεί η ποικιλία φυτών που θα σπείρουμε, αυτά θα εξαφανιστούν από μόνα τους. Οι αγρότες χρησιμοποιούν ζιζανιοκτόνα που σκοτώνουν τη σημαντική μικροβιακή ζωή στο έδαφος.
Συμπέρασμα.
Ό,τι κι αν είμαστε και ό,τι κι αν κάνουμε, η Φύση θα το αντικατοπτρίσει και θα γίνει έτσι φανερό στους εαυτούς μας και στους άλλους εάν αλλάζουμε πραγματικά ή όχι. Τότε μπορούμε να αναλάβουμε τη σωστή πορεία δράσης με την προϋπόθεση πως μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας και να μην συνεχίσουμε να τα επαναλαμβάνουμε ως το τέλος όπως κάνει η πλειονότητα της ανθρωπότητας. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία για αυτό που λέω.
Οπότε βασικά όλα συνοψίζονται σε αυτό. Μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας και να αλλάξουμε; Τότε μπορούμε να επιχειρήσουμε να πραγματοποιήσουμε αυτό το εγχείρημα της αναγέννησης της πρωταρχικής φύσης.
Από την άποψη της τεχνολογικής προόδου, η ανθρωπότητα εξελίσσεται για να συγχωνευθεί με το βιορομπότ, το όνειρο των περισσότερων νέων στην εποχή μας. Αλλά από μια άλλη σκοπιά, λόγω της ύψιστης σημασίας που δίνουμε στην ύλη, χάνονται σταδιακά όλες οι αρετές και οι ιδιότητες του πνεύματος. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Γίνεται η ανθρωπότητα όλο και πιο ευτυχισμένη σε βάθος; Γίνεται η γη όλο και πιο οικολογικά σταθερή και πιο πράσινη; αναζωογονείται από την καταστροφή των προγόνων μας; Τα δισεκατομμύρια ζώα δεν υποφέρουν από τα μαχαίρια των ανθρώπων; Όμως η τεχνολογία έκανε τους ανθρώπους να πιστεύουν πως η ευτυχία εξαρτάται από τα υλικά πράγματα. Ότι ο σκοπός της γης είναι να υπηρετεί τους ανθρώπους και δεν έχει σημασία αν θα καταστραφεί ενώσω μας εξυπηρετεί. Η τεχνολογία έχει ήδη εφεύρει τα μελλοντικά μας τρόφιμα που καλλιεργούνται σε εργαστήρια, οπότε ποιος νοιάζεται. Λένε πως σκοτώνουν τα ζώα με ανώδυνες μεθόδους. Πράγμα που σημαίνει φυσικά πως πιστεύουν ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή που να δέχεται ένα φρικτό σοκ όταν αποχωρίζεται πρόωρα από το σώμα τους. Και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι ζουν σε ένα μεγάλο ψέμα, γι’ αυτό, η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη αν δεν συνειδητοποιήσει πως ζει σε ένα «ψέμα» και αλλάξει τρόπους. Αυτό το εγχείρημα στοχεύει ακριβώς σε αυτό.

Είθε η ανθρωπότητα να μπορέσει να αντιστρέψει την αυτοκαταστροφική της πορεία και να περπατήσει προς την απελευθέρωση από όλα τα δεσμά της.

Επικοινωνήστε μαζί μου για περισσότερες λεπτομέρειες
καθώς και για βοήθεια στη δημιουργία ενός «Ναού της Φύσης»,
ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται στον κόσμο.
Email: jdiamantes8@gmail.com και
τηλέφωνο, Viber / WhatsApp : +306982156490 Γιάννης. Tο κανάλι μου στο youtube: https://www.youtube.com/channel/UCQYzm4ZNRGQNTxQZIPzBbVQ
Σύντομα, μια λίστα με όλα τα κατάλληλα φυτά και δέντρα για τις βαλκανικές χώρες θα εμφανιστεί εδώ. Είναι το αποτέλεσμα εκτενούς μελέτης του Δρ. Schuller ο οποίος μέσω μέτρησης με ειδικά όργανα που είχε εφεύρει, έφτιαξε μια λίστα με φυτά που ανεβάζουν τη δόνηση της γης για την περιοχή των Βαλκανίων. Ζητήστε μου φωτογραφίες από τις χειρόγραφες σελίδες αν βιάζεστε.